Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008

"ΕΓΩ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΔΥΝΑΜΗ..."

Σκεψεις...
Πολλες σκεψεις...
Πολλες κρυμμενες σκεψεις...
Πολλες κρυμμενες και καταπιεσμενες σκεψεις...

Για ποσο ακομα;
Αφου τιποτα δε ζει παντοτινα...
Εσυ γιατι κρυβεσαι τοσα χρονια μεσα μου;
Κι εγω γιατι σε φυλαω εκει και δεν προσπαθω να ΠΑΙΞΩ σαν μικρο παιδι σ'αυτο το περιεργο παιχνιδι...;
Ειμαι θεατης του παιχνιδιου...
Φοβισμενος θεατης...

"Aν ειχα θαρρος για να πω το "ελα", τωρα δεν θα ειχα τη φωτια στο αιμα..."

Αποφασεις, λογια, δυναμη...
Λεξεις που παιζουν κρυφτο με την πραξη...
Ποιες αποφασεις, ποια λογια, ποια δυναμη;;;

Όλα βολεμενα στη στασιμοτητα, στη θεωρια...

Το κεφαλι ψηλα μπροστα στους αλλους...
Στην πραγματικοτητα ομως φοβαται να στεκεται ψηλα...
Τα χερια σταυρωμενα...
Μη με πιστευετε οταν λεω οτι προσπαθω...
Ψεματα λεω...
Δεν κανω τιποτα...

Δεν μπορω πια να βουτηξω με το κεφαλι στην "πισινα" αυτης της ιστοριας...
Ισως γιατι το νερο τελειωσε και ειναι πιθανο να σκοτωθω...

Ουτε μπορω να πατησω delete...
Αν μπορουσα θα το ειχα κανει πριν χρονια...

Δεν μπορω ουτε να βουτηξω, ουτε να φυγω...
Απλως στεκομαι και κοιταω...
Δεν διεκδικω, δεν παιζω...
Το παιχνιδακι χαλασε...

Ουτε αναπολω...

Δεν ξερω καν τι θελω...
Ή μπορει να ξερω και να μην το παραδεχομαι...
Τα ευαισθητα δωματια της ψυχης μου μεσα στα οποια κρυβεσαι δεν τα ανοιγω...
Ειναι στοιχειωμενα...

Ολα αυτα ειναι ενα μερος του "εγω" μου...
Τα αγαπαω...
Με τραυματισαν...
Και τα τραυματισα καταπιεζοντας τα...

Περασε καιρος για να το καταλαβω...Κι ομως,
Η ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΟΥΣ ΗΤΑΝ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ...


ΕΓΩ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΔΥΝΑΜΗ

Όλα ξέρω γιατί γίνονται
και πως λειτουργούν,
το μυαλό με βοήθησε
να καταλαβαίνω,
οι ευαίσθητοι αμύνονται
στη ζωή και αργούν,
κι η λαχτάρα τους συνήθισε
να πατάει το φρένο.

Μα εγώ μιλάω για δύναμη,
της αγάπης ισοδύναμη,
και ζητάω προτεραιότητα,
φύση, θέση, κι ιδιότητα.

Μα εγώ μιλάω για δύναμη,
της ελπίδας ισοδύναμη,
και γυρνάω στην αθωότητα,
την παλιά μου την ταυτότητα.

Όλα ξέρω τι σημαίνουν
και τι εννοούν,
το μυαλό μου με συντόνισε
στο καινούργιο μήκος,
οι ευαίσθητοι παθαίνουν
και παρανοούν,
λες κι ο κόσμος το κανόνισε
να γλιτώνει ο λύκος.


ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ
ΣΤΙΧΟΙ Λινα Νικολακοπουλου
ΜΟΥΣΙΚΗ Δημητρα Γαλανη

boomp3.com

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

"ΑΡΑΓΕ ΝΑ 'ΜΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ"

ΑΝΑΝΕΩΣΗ!
Αυτη ειναι η λεξη-κλειδι των τελευταιων ημερων.
Αυτο χρειαζομαι και αυτο παλευω να κανω πραξη...
Η αρχη εγινε με ενα ταξιδι στην Καστορια! Αποφαση τελευταιας στιγμης και διαρκειας μολις δυο ημερων. Πιο ωραια ομως δεν θα γινοταν να περασω!
Εφυγα απο την Αθηνα και αφησα πισω τους προβληματισμους. Οι σκεψεις μου ηταν καθε αλλο παρα θετικες! Η παρεα αψογη! Ηταν αυτο ακριβως που ειχα αναγκη!

Απο εκει και περα αποφασισα να πορευομαι αγκαλια με τα "θελω" μου. Τί κι αν δεν πρεπει, τι κι αν καποιες στιγμες με βαραινουν, αυτα ειναι! Αυτα εχω και ειναι η περιουσια μου!
Πολλες φορες τα εχω φοβηθει, αλλες τοσες τα εχω παραμερισει. Τη μια λεω οτι τα ισοπεδωνουν τα "αγραφα" (και μη) "πρεπει", την αλλη ισχυριζομαι οτι τα "θελω" εν τελει επικρατουν.
Αλλοτε παλι επιμενω οτι η καλυτερη (και μεση) λυση ειναι το "μπορω".
"Μπορω" ομως σημαινει "προσπαθω" και "φοβαμαι" σημαινει "δεν προσπαθω".
"ΘΕΛΩ"=> οσο ισχυρο, ανισχυρο, φοβισμενο, δυνατο, αδυναμο, μπερδεμενο και αν ακουγεται, εγω ΘΕΛΩ, αυτο υποστηριζω.
Και οταν θελω, απλα προσπαθω.Αν πετυχω, εχει καλως, αν δεν πετυχω...Απλα δεν πετυχα!
"Ολα γινονται οταν ειναι για να γινουν, ολα γινονται οταν θελουν αυτα..."

ΑΝΑΝΕΩΝΩ ΚΑΙ ΤΑ "ΘΕΛΩ" ΜΟΥ!

ΘΕΛΩ, κι ας εμπεριεχει αυτο το ρημα σε μεγαλο βαθμο την ΑΓΝΟΙΑ...
Θελω γιατι ΔΕΝ ΞΕΡΩ...
ΑΝ ΗΞΕΡΑ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΗΘΕΛΑ...!

Θελω να προσπαθησω, θελω να μαθω, κι αν μαθω μπορει τελικα να μη σε θελω...

ΑΡΑΓΕ ΝΑ 'ΜΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ

Άραγε να 'μαι κάποιος άλλος
που προσπαθεί να ονειρευτεί
τα γυαλισμένα όνειρα μας
στο δρόμο ανάποδη στροφή

Μες το κενό και μες τη ζάλη
έστησε ο πόνος μαγαζί
και ποιος μπορεί να ανασάνει
όταν στο ψέμα του κρυφτεί

Να να να, να να να να να

Καίνε τα χρόνια, καίν οι μέρες
με μια πληγή που αιμορραγεί
κι αν περισσέψαν οι φοβέρες
είναι σκληρή ανταμοιβή

Να να να...

Δε σε φοβάμαι ότι κι αν γίνει
τι κι αν το σύμπαν γκρεμιστεί
μες τη ψυχή μου θα ‘χει μείνει
κάποια αυτόφωτη στιγμή

Μέσα μου υπάρχει το ταξίδι
βαθιά φωλιάζει στη καρδιά
έγινα στο καιρό παιχνίδι
να με χαλάνε τα παιδιά

Με τα λεφτά δε γίνονται όλα
κι αν βάλεις ψεύτικα φτερά
δε θα μπορείς να τα σηκώσεις
για να πετάξεις φουκαρά

Απόψε πες μου την αλήθεια
το τι θα γίνω μη σκεφτείς
κι αν ήταν όλα παραμύθια
τότε να πας να γαμηθείς


Να να να...

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗΣ

boomp3.com

Κυριακή 16 Μαρτίου 2008

"ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ..."

Τιποτα δεν ειναι τυχαιο...
Το πιστευα και το πιστευω...
Και οσο βλεπω τη ζωη να μου αποδεικνυει οτι το καθε δευτερολεπτο εχει ουσια και ειναι ΟΛΑ μελετημενα, τοσο πιο πολυ μ'αρεσει και τοσο πιο πολυ τρομαζω...

Πεμπτη 13/3,ωρα 20:00..
Λιγο πριν τελειωσω τη δουλεια τηλεφωνω στον μπαμπα μου να ερθει να με παρει με το αμαξι για να παω να αγορασω εναν εκτυπωτη, μιας και δεν θα μου δινοταν αμεσα αλλη ευκαιρια λογω φορτου εργασιας! Δεκα λεπτα αργοτερα και ενω εκεινος ειχε ηδη ξεκινησει, του τηλεφωνω και για καποιον λογο που δεν ξερω του λεω να μην ερθει...

Φευγω απο τη δουλεια οντας κουρασμενη μαζι με δυο φιλες μου... Απο το πρωι ηθελα να αγορασω καποια cd, ετσι περνωντας απο ενα δισκοπωλειο κοντοσταθηκα και ημουν ετοιμη να μπω... Για καποιον λογο που δεν ξερω, δεν μπηκα...

Μερικα λεπτα αργοτερα βρισκομαι στη σταση απ'οπου περναει το λεωφορειο για να παω στο σπιτι μου και καληνυχτιζω τις φιλες μου... Εκεινες χωρις να μου αφησουν περιθωριο επιλογης επιμενουν να παμε για ποτο... Ενω ημουν κουρασμενη και ενω δεν ειχα ορεξη, για καποιο λογο που δεν ξερω, δεχτηκα...

Κατευθυνθηκαν προς μια καφετερια την οποια χρονια κοροιδευω λεγοντας οτι εκει συχναζει ολη η "γερολαια" και εγω προτεινα να παμε σε μια αλλη... Ενω περπατουσαμε η μια εκ των δυο ειπε οτι δεν θελει να παμε στην αλλη καφετερια κι ετσι επιστρεψαμε στην πρωτη... Ανεβηκαμε στο δευτερο οροφο, βρηκαμε ενα τραπεζι αλλα εκεινη τη στιγμη αδειασε ενα που ηταν διπλα στην τζαμαρια... Εγω καθισα γυρνωντας την πλατη στη τζαμαρια...

Μετα απο ενα μισαωρο σκεφτομουν να αποχωρησω αλλα για καποιον λογο που δεν ξερω δεν εφευγα... Ειχε ηδη περασει μιαμιση ωρα, εγω δεν μιλουσα καθολου, ειχα πονοκεφαλο και ημουν ετοιμη να κοιμηθω...

Για καποιον λογο που δεν ξερω, σε ανυποπτη στιγμη, γυριζω το κεφαλι μου, κοιταω στο απεναντι πεζοδρομιο και βλεπω εσενα μικρε μου...!!! Σ Ο Κ ! Δεν κατεβηκα να σε δω κι απο κοντα... Δεν ενιωθα ετοιμη να σε συναντησω. (εσυ βεβαια δεν με ειδες...)
Οι πονοι περασαν, η ορεξη εφτασε στο ζενιθ, η τρελα κυριαρχησε, απεκτησα ενα χαζο χαμογελο, αναψα δευτερο τσιγαρο ενω μολις ειχα αναψει το πρωτο, και ολα αυτα χαρη σε δυο-τρια δευτερολεπτα!

Ποσες ωρες εχω σταθει κοντα στη δουλεια σου για να σε δω και ομως δεν σε βλεπω...
Ποσο καιρο επιδιωκω να σε συναντησω αλλα δυσκολευομαι να αντιληφθω το ωραριο σου και μενω μονο με τη θεληση...

Και ξαφνικα, απ'το πουθενα βρισκεσαι απεναντι μου! Ποσα πραγματα που ηθελα εκεινο το βραδυ απεφυγα να κανω χωρις να ξερω το γιατι!
ΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΕΙΧΑΝ ΣΥΝΟΜΩΤΗΣΕΙ!!!
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΕ ΔΩ, ΕΣΤΩ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ...

Ποσο καιρο ειχα να νιωσω την καρδια μου να χορευει σ'αυτον τον γρηγορο και χαρουμενο ρυθμο! Ποσο καιρο ειχα να νιωσω αυτο το ομορφο συναισθημα, στο οποιο αδυνατω να προσδωσω καποια ονομασια!

Καποιοι θα αναρωτηθουν τι μου προσεφεραν αυτα τα δυο-τρια δευτερολεπτα που σε ειδα...
Τοσο καιρο στη σκεψη μιας ενδεχομενης συναντησης μας, αναρωτιομουν ως εξης: ΘΕΛΩ???
Δεν ειναι οτι δεν ηξερα, ουτε οτι δεν ηθελα... Φ Ο Β Ο Μ Ο Υ Ν . . .

Τωρα που σε ειδα συνειδητοποιησα οτι η θεληση μου ειναι πιο ισχυρη απο τον φοβο... Αδιαφορω για το τι θα γινει, τι θα πουμε μετα απο εναν χρονο και δυομιση μηνες αποχης, αδιαφορω και για τον φοβο (που ακομα υπαρχει αλλα σε μικροτερο βαθμο ...)!
Θελω μονο να σε δω...
Ετσι γιατι εχω επιθυμησει την αισθηση του χορου της καρδιας, την αισθηση της παραλυσης του σωματος...

Γιατι αυτα τα νιωθω μονο για 'σενα, κι ας εχουν περασει πεντεμιση χρονια, για κανεναν αλλον δεν αισθανθηκα ετσι...

Βλεποντας σε ενιωσα οτι κατι ηρεμησε μεσα μου... Σαν κατι να χαιδεψε τα κυματα κι αυτα να σταματησαν να πεφτουν με ορμη πανω στην ψυχη μου...

Μονο μια λεξη μου ηρθε στο μυαλο...
Μια λεξη και ενα τραγουδι...:

ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ

Τζάμια υγρά,απ'τα χνώτα θαμπά
κι εγώ γράφω παντού το όνομά σου
μήπως το δεις και ανοίξεις να μπεις
για να πιω τη ζωή στην υγειά σου

Μα εσύ αφηρημένα προσπερνάς
καθόλου γύρω δεν κοιτάς
προσπαθείς να μη πονάς

Κι εγώ θέλω να τρέξω δεν μπορώ
να σου φωνάξω σ'αγαπώ
σ'αγαπώ και σε χρειάζομαι
σε χρειάζομαι


Φεύγει ξανά,φεύγει η νύχτα, γελά
κοροϊδεύει θαρρείς που δεν ήρθες
μάτια καυτά απ' τα δάκρυα θολά
κι ενώ ήσουνα εκεί δεν ήρθες

Ξανά αφηρημένα προσπερνάς
καθόλου γύρω δεν κοιτάς
προσπαθείς να μη πονάς

Κι εγώ θέλω να τρέξω δεν μπορώ
να σου φωνάξω σ' αγαπώ
να σου πω πως σε χρειάζομαι
Σε χρειάζομαι
Σε χρειάζομαι


boomp3.com

Τρίτη 11 Μαρτίου 2008

"O ΠΟΝΟΣ ΝΙΚΗΣΕ ΠΑΛΙ"

Υπαρχουν τραγουδια που με λυγιζουν...
Που με νικουν...
Με στηνουν στον τοιχο και με πυροβολουν...
Τραγουδια που λενε αληθειες...
Γι' αυτο πονουν...
Και γι' αυτο τα αγαπάω...

Σας παραθετω τους στιχους ενος απο τα πιο αγαπημενα μου τραγουδια, σε στιχους και μουσικη του Γιωργου Ανδρεου... Ερμηνευει ο Χρηστος Θηβαιος....:

Ο ΠΟΝΟΣ ΝΙΚΗΣΕ ΠΑΛΙ

Όταν με σκέφτεσαι το νιώθω
όταν σου λείπω μου μιλάς
στην αγκαλιά σου με ζητάς
όμως μακριά μου θες να μένεις.
Ξέρεις τι θέλω, τι αγαπάω
τα χρώματα, τις μουσικές
τον πυρετό μου εσύ τον καις
κι όμως μακριά μου επιμένεις.

Κι όταν σε ψάξω διψασμένος
να πιω από σένα φως και ζάλη
εσύ θα σκύψεις το κεφάλι
και με τα μάτια σου θολά
πριν φύγεις για άλλη μια φορά
θα πεις ο πόνος νίκησε πάλι.

Μισή ζωή μισή χαρά
δεν την μπορώ δεν την αντέχω
καλύτερα να μην σε έχω
παρά μαζί και χωριστά.
Ντροπή δεν είναι να φοβάσαι
ντροπή δεν είναι να πονάς
όμως μ' αυτόν που αγαπάς
είναι ευλογία να ξυπνάς
είναι ευτυχία να κοιμάσαι.

Όταν σε ψάξω διψασμένος
να πιω από σένα φως και ζάλη
ΜΗΝ σκύψεις άλλο το κεφάλι
και με τα μάτια σου θολά
έστω για μόνο μια φορά
μην πεις ο πόνος νίκησε πάλι.

Δεν μπορω να βρω λεξεις για να εκφρασω ο,τι νιωθω...
Τα λενε ολα οι στιχοι...
Μια ζωη ο πονος μας νικουσε...
Εμεις ποτε δεν τον νικησαμε...
Ανισος ο αγωνας μικρε μου κι εμεις τοσο μικροι που ουτε μπορεσαμε να αγωνιστουμε με ολη μας τη δυναμη...
Ουτε με ολη μας τη θεληση...

"Μιση ζωη, μιση χαρα" κι εγω παλευω χρονια με αυτα...
Κρατας τα αλλα μισα...
Διψαω να σε δω, αλλα ακομα κι αν γινει αυτο δεν θα ξεδιψασω...
Γιατι δεν μου αρκουν πια οι τυπικες συναντησεις...
Δεν μου προσφερουν ουτε την αλλη μιση ζωη μου, ουτε την αλλη μιση χαρα μου...
Μη σου πω οτι αντι να μου προσφερουν,μου κλεβουν κιολας ο,τι εχει απομεινει...

Ο πονος και ο φοβος νικητες για ακομη μια φορα κι εμεις εχουμε φτασει στο σημειο να τους χειροκροταμε...
Συνηθισαμε πια να χανουμε...
Συνηθισαμε και να μην προσπαθουμε...............
Συνηθισαμε απλως και μονο να θελουμε...
Αρκουμαστε στα "θελω" μας...
Δεν επιδιωκουμε, δεν προχωραμε στο "μπορώ", φοβομαστε.........
Ας μην αφήσουμε τον πονο να νικησει, εστω για μια φορα...
Ισως τοτε η ζωη και η χαρα βρουν τα αλλα τους μισα...
Κι ας ειναι μονο για μια φορά...............


boomp3.com

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

"ΖΩΗ..."

Τα ονειρα ειναι ενα σκαλι πιο πανω απο εμας...
Ή πρεπει να κοπιασουμε για να το ανεβουμε ή καποιος μας ανεβαζει χωρις να το καταλαβουμε...

Εχω κανει ονειρα, τα εχω γιορτασει, τα εχω μισησει, τα εχω πιστεψει και τα εχω κρυψει...
Τα τελευταια χρονια δηλωνω οτι αρνουμαι να ονειρευτω... Εχω μετονομασει τα ονειρα σε στοχους. Ο στοχος σε παραπεμπει σε κατι επιτευξιμο, ενω τα ονειρα σε κατι απραγματοποιητο...

Δεν ξερω κατα ποσο εχω κανει πραξη την θεωρια μου...
Η αληθεια ειναι οτι λεω πως δεν κανω ονειρα γιατι φοβαμαι...
Φοβαμαι να ονειρευτω κι ομως το κανω... Πολλες φορες ουτε καν το αντιλαμβανομαι...
Φοβαμαι την ενδεχομενη απογοητευση μου σε περιπτωση που δεν πραγματοποιηθει...
Νομιζω ομως οτι ειμαι πολυ αχαριστη γιατι στο παρελθον εχει πραγματοποιηθει ονειρο που φανταζε πολυ μακρινο! Το κακο ομως ειναι οτι κραταμε παντα τα αρνητικα και οχι τα θετικα. Εχω κολλησει στη λυπη που απορρεει απο το απραγματοποιητο ονειρο και οχι στη χαρα που απορρεει απο το πραγματοποιημενο!

Τις τελευταιες μερες τα ονειρα-στοχοι μου δρομολογουνται κι εγω εχω τρομαξει! Αφηνα τα δυσκολα για το μελλον, κρυβομουν στην ασφαλεια του παροντος κι ομως αυτα εμφανιστηκαν απ'το πουθενα και με προβληματισαν ομορφα!
Δεν μπαινω στη διαδικασια να αντιληφθώ τι συμβαινει! Αφηνω τον χρονο να μου δειξει τις αλλαγες! Εγω απλως επιδιωκω δειλα...!

Για ενα πραγμα στενοχωριεμαι μονο: δεν μπορω να μοιραστω μαζι σου την χαρα μου...
Δεν εισαι κοντα μου για να μου πεις ΣΥΝΕΧΙΣΕ, και πιστεψε με το εχω πραγματικα αναγκη. Τα λογια σου μετρανε, ειναι πηγη δυναμης, πηγη κινητρων...

Οσο για την αρνηση που ειχα απεναντι στα ονειρα, εχεις βαλει το χερακι σου κι εσυ... Η απουσια σου μου στοιχισε πολλα... Εχασα κατι απο την παιδικοτητα μου, κατι απο την ηρεμια μου, κατι απ΄την ελπιδα μου και παει λεγoντας...

Η αληθεια ειναι ομως οτι απο την ιδια απουσια κερδισα επισης πολλα!
Ποτε δεν περιμενα οτι θα εφτανε η στιγμη που θα εβλεπα τα οφελη των "σκληρων" γεγονοτων που βιωσα... Χαρη σε 'σενα και εξ αιτιας σου εγιναν ολα!

Κι ομως αυτη ειναι η ομορφια της ζωης! Διαρκως μαθαινεις! Μια στιγμη αρκει για να αλλαξουν ολα, να μεταμορφωθουν!

Δηλωνω ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ! Αγαπω τις δυσκολιες μου, αγαπω τα προβληματα μου, αγαπω τις χαρες μου, ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ!!! (Ακομα κι αν υπαρχεις κι εσυ καπου σ'αυτα...!)

ΖΩΗ

Ζωή, Ζωή σ' αγαπώ τόσο πολύ
γιατί νόημα δεν έχεις
κι ας ψάχνω ο έξυπνος χρόνια να βρω το κλειδί σου.
Σ' ακολουθώ σαν του ανέμου το ουρλιαχτό
και κυλιέμαι μαζί σου
σε κλείνω στις χούφτες μου πριν οι θεωρίες σε σκορπίσουν.

Όσο διαρκούν οι στιγμές,
διαρκείς φευγάτη κι εσύ σαν τον κλέφτη,
σε καμία ιδέα δε χωράς
και ο κάθε Θεός τόσο στενός σου πέφτει.

Ζωή, Ζωή στα παιχνίδια σου η αρχή
και το τέλος του κάθε φανατισμού
που με καίει με τρώει και με σώνει.
Στων φίλων μου τις ανάσες ακουμπώ
κι είναι μάλλινο ρούχο η χαρά τους
για να μην κρυώνω καθώς ξημερώνει.

Δυο χιλιάδες κρύσταλλα εγώ
και όσο μ' αγαπάς μια κλωστή με κρατάει
οι διαφορές μας βροχή
κοίτα στις σταγόνες της πως ο έρωτας μας κυλάει.

Ζωή, Ζωή σε μισώ τόσο πολύ
γιατί ασήκωτη γέρνεις στην πλάτη μου
ενώ μπρος στα μάτια μου μοιάζεις με στάχτη.
Ζωή γλυκιά να σου δώσω μια σπρωξιά
στο κενό μου να πέσεις
μα πως μετανιώνω σαν φτάνεις γυμνή εκεί στην άκρη.

Θέλω να σε πάρω αγκαλιά,
ψέματα καινούργια να εφεύρω πάλι
και σε μια γωνιά εγώ κι εσύ
σαν δυο κολλητοί να πιούμε απ' το ίδιο μπουκάλι...

ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ