Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

"...Falling Slowly..."



Οι λέξεις έχουν χρώματα.
Δίνεις στις λέξεις χρώματα.
Οι άνθρωποι είναι χρώματα.
Οι άνθρωποι διαχειρίζονται χρώματα.
Οι άνθρωποι σου αλλάζουν χρώματα.
Μη μου δίνεις λέξεις, δίνε μου χρώματα.
Να μάθω να διαχειρίζομαι παλέτες.
Όχι λέξεις.
Δυσκολεύομαι με τις λέξεις.
Έχω δεύτερες σκέψεις.
Και δεύτερες λέξεις.
Ποτέ η πρώτη σκέψη μπροστά.
Ποτέ η πρώτη λέξη μπροστά.
Δεύτερη, τρίτη, τέταρτη.
Άγραφα υστερόγραφα.
Ετυμολογίες.
Λεκτικές παγίδες.

Με ενοχλεί.
Δε με ενοχλεί.
Το γκρίζο με ενοχλεί.
Οι λέξεις έχουν χρώματα.
Όλες.
Για πες μου, εσύ τι χρώμα δίνεις στη λέξη γέλιο;
Στη λύπη;
Στο λείπει;
Στο ανεβαίνω;
Πέφτω;
Σηκώνομαι;
Στην αγκαλιά;
Στην ανάγκη;
Στο φιλί;
Στο μπορώ;
Στο αντέχω;
Στο κουράστηκα;
Στο παρελθόν;
Στο παρόν;
Στο μέλλον;
Χρώματα οι λέξεις.
Το μόνο λευκό η λέξη αγάπη.
Δεν της πάει άλλο χρώμα.
Οι άλλες λέξεις έχουν χρώματα.
Κίτρινο.
Πράσινο.
Μωβ.
Κόκκινο.
Φούξια.
Μπλε.
Γαλάζιο.
Το γκρι δε συμπαθώ.
Το βλέμμα σου.
Που γκρι δεν είναι.
Αλλά γκρι με κάνει.
Γκρίζες λέξεις.
Πες μου μια γκρίζα λέξη.
Το απωθημένο, ε;
Γκρίζο.

Με ενοχλούν τα μάτια σου.
Θα σου τα κρύψω.
Θα με κρύψω.
Χάνω τις αποφάσεις μου.
Χάνω τις αντιστάσεις μου.
Χάνω.
Έχασα.
Χέστηκα από τι.
Δεν με νοιάζουν οι αιτίες ρε.
Με νοιάζει που δεν περιμένω τίποτα.
Και με τα τίποτα δεν παίζεις.
Ούτε σε παίζουν.
Ούτε παίζω.
Έπαιξα.
Δεν ξέρω γιατί.

Καμία ηλίθια επανάληψη δεν οδήγησε σε καλύτερο αποτέλεσμα.
Καμία ασάφεια δεν άνοιξε δρόμο.
Κανένα πείσμα δεν μας έσωσε.
Άγνοια.
Γιατί παραπέρα δεν έχει.
Έχει ένα βήμα, άλλο βήμα, άλλο «εσύ», άλλο «εγώ».
Κι όσα ποτέ δεν είπαμε.
Λες και θα μας σώσει η σιωπή.
Λες και θα μας λύσει η σιωπή.
Λες και θα χάσουμε κάτι κερδισμένο.
Λες και ξέρεις.
Λες και ξέρω.
Λες και θα μάθουμε.
Λες και είμαστε εδώ.
Γαμημένο σύμπαν.
Συνωμοτείς για το τίποτα.

Ένα αδιέξοδο.
Μια εκκρεμότητα, παρέα με το ελλιπές.
Και το καινούργιο.
Φτιάξε τώρα δρόμο και πες μου να ακολουθήσω.
Πες μου να σε ακολουθήσω.
Να δώσω μία στην εκκρεμότητα, στο ελλιπές και στο καινούργιο να τελειώνουμε.
Να μη γυρίσω να τα κοιτάξω.
Να μην μπλέξω τις ιστορίες.
Να μη με κάνουν δική τους τα σενάρια των άλλων.
Να μη βολευτώ.
Με φοβάμαι όταν βολεύομαι.
Πάμε να φύγουμε γαμώτο.
Όχι μαζί.
Ξεχωριστά.
Για να βρεθούμε πάλι.
Για το τίποτα του σύμπαντος.
Για ένα τίποτα, να φοβηθείς.
Φτάσαμε.
Στα ανείπωτα.
Στο τίποτα.

Και για πες…
Τι χρώμα είμαι στη συνείδησή σου;

Falling Slowly

I don't know you
But I want you
All the more for that
Words fall through me
And always fool me
And I can't react
And games that never amount
To more than they're meant
Will play themselves out

Take this sinking boat and point it home
We've still got time
Raise your hopeful voice you have a choice
You'll make it now

Falling slowly, eyes that know me
And I can't go back
Moods that take me and erase me
And I'm painted black
You have suffered enough
And warred with yourself It's time that you won

Take this sinking boat and point it home
We've still got time
Raise your hopeful voice you have a choice

You've made it now
Falling slowly sing your melody
I'll sing it loud

Glen Hasard - Marketa Irglova

“Once” O.S.T