Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

"Η αλήθεια του καθένα..."

Ελαβα δυο προσκλησεις απο τους φιλους μου Ναϊάδα και Πρωτοπλαστο για παιχνιδι σχετικα με τις αληθειες μου!

Οι κανόνες του παιχνιδιού:
1.Βάλε Link (σύνδεση) προς το άτομο που σε έκανε tag.
2.Γράψε 7 αλήθειες για σένα στο blog σου, κάποιες κοινές, κάποιες περίεργες.
3.Κάνε tag 7 άτομα στο τέλος της ανάρτησης βάζοντας τα ονόματα τους και links προς το blog τους.
4.Ειδοποίησε τους ότι τους έχεις κάνει tag αφήνοντας σχόλιο στο blog τους.

Ξεκιναμε:

Αλήθεια 1η:
Με δυσκολευει αφανταστα το πρωινο ξυπνημα! Πρεπει απαραιτητα να φτιαξω ΕΓΩ τον καφε μου (φραπε) και να καπνισω τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ τσιγαρα. Η επικοινωνια μου ξεκιναει απο το δευτερο τσιγαρο και μετα! Αν κατι δεν γινει σωστα π.χ μου φτιαξει αλλος καφε ή δεν εχω τη δικη μου μαρκα τσιγαρων, η επικοινωνια καθισταται δυσκολη για τις επομενες ωρες (πονοκεφαλος, νευρα...)!!! Ξερω οτι το ολο θεμα ειναι καθαρα εγκεφαλικο, αλλα...........! Οταν πρεπει οπωσδηποτε να ξυπνησω πρωι, δηλαδη αν δινω μαθημα ή ταξιδευω, συνηθως δεν κοιμαμαι καθολου!

Αλήθεια 2η:
Η αληθεια ειναι οτι δεν ξεχναω ποτέ. Ουτε τα καλα, αλλά ουτε και τα κακα. Ποτέ ομως........

Αληθεια 3η:
Σπανια ειμαι ακριβης στα ραντεβου μου... Αργουσα στο σχολειο, στα ραντεβου, στη δουλεια μου. Το καλο ειναι οτι συμβιβαζονται με τα ωραρια μου! Στη δουλεια υπηρξε διαστημα που επαιρναν τηλεφωνο να με ξυπνησουν για να ειναι σιγουροι οτι θα παω....!

Αληθεια 4η:
Η μουσικη με συντροφευει παντα και παντου. Δεν μπορω να βγω εξω απ'το σπιτι χωρις ακουστικα!

Αληθεια 5η:
Κυριαρχει μεσα μου μια αισθηση ελευθεριας-ανεξαρτησιας. Δεν αντεχω την πιεση και τις υποχρεωσεις. Δεν μπορω να νιωσω οτι κανω κατι χωρις τη θεληση μου...

Αληθεια 6η:
Το γελιο αποτελει αναγκη δικη μου και των φιλων μου! Ακομα και στην πιο σοβαρη συζητηση βρισκουμε κατι για να γελασουμε! Α, αφηστε, γελαω και δυνατα....!

Αληθεια 7η:
Η λεξη που με αντιπροσωπευει ειναι το "κινητρο". Ειτε ενσυνειδητα, ειτε υποσυνειδητα αναζητω κινητρα σε ο,τι κανω. Θελω να νιωθω δημιουργικη...!

Αυτες λοιπον ειναι καποιες απο τις αληθειες μου!
Ευχαριστω τη Ναιαδα και τον Πρωτοπλαστο για την προσκληση!
Απ'ο,τι ειδα καποιοι εχουν ηδη παιξει, οποτε η προσκληση ειναι ανοιχτη για οποιον θελει να συμμετασχει!


Η αληθεια του καθενα

Η αλήθεια του καθένα μετερίζι και σταθμος
γιατί αυτό έχει θελήσει ή γιατί δε θα τολμήσει
δεν μπορεί να κάνει αλλιώς

Η αλήθεια του καθένα είναι η μόνη διαδρομή
και κυλάει σαν τα τρένα σε δυο ράγες μια γραμμή

Κι εγώ μόνη μες στο πλήθος τις αλήθειες μας κοιτώ
πως παλεύουν να βρεθούνε
αλλά δεν το ομολογούνε
μοναχά για ένα χορό

Η αλήθεια του καθένα είναι η ίδια του η ζωή
η μεγάλη μοναξιά του είναι η βασίλισσα του
κι ό,τι του προστάζει αυτή.


Χαρούλα Αλεξίου
στίχοι: Φωτεινη Λαμπριδη
μουσικη: Σωκρατης Μαλαμας

Boomp3.com

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

"ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΠΑΡΑΘΥΡΟ...!"

"Οπωσδηποτε παραθυρο..."
Το τραγουδουσα συνεχεια τις τελευταιες ημερες...

"Να βλεπω εξω να χαμογελω..."

Και ηρθε το χθεσινο γεγονος για να δεσει με το τραγουδι για το παραθυρο!

Ειναι αστειο..
Τουλαχιστον αστειο...

Και αφου η νοητικη κριση αποκατασταθηκε,
αφου καθισες ησυχος εκει, μεσα στο μυαλο μου,
"καποιος" θελησε να σε επανεμφανισει.
Κι αυτη τη φορα η λεξη εμφάνιση γραφεται εκτος εισαγωγικων...

Επινα καφε σε μια καφετερια...
Διπλα απο ενα παραθυρο...
Και ηρθε ενα μαγικο χερι και εστρεψε το κεφαλι μου αριστερα...
Το οπτικο πεδιο ευρυ, αλλα το μαγικο χερι εστρεψε και το βλεμμα καπου...συγκεκριμενα...
Στο απεναντι πεζοδρομιο, οπου περπατουσες εσυ...!

Σε αυτα τα εξι χρονια είναι λίγες οι φορες που σε εχω δει "τυχαια".
Απο τοτε που "αποφασισα" να σταματησω να σε βλεπω
απο τοτε καποιος αποφασισε να σε βλεπω "τυχαια".
Δεν ειναι δυνατον...

"Συνωμοσια δευτερολεπτων",
ετσι αποκαλω αυτα τα "τυχαια" γεγονοτα,
τα οποια δεν θεωρω καθολου τυχαια.
Αυτα δε γινονται τυχαια.
Δεν γινονται "κατα λαθος".

Το πιο αστειο ειναι οτι δεν ταραχτηκα!
Λες και συνεβαινε κατι που συμβαινει καθε μερα.
Απλως χαμογελασα...
Εβλεπα μια γνωριμη παρουσια...
Το γνωριμο ταχυ βημα...

Καποιος μας κανει πλακα!
Καποιος γελαει μαζι μας!
Μας εχει βρει παιχνιδι, σου λεω, μας δουλευει!

Στρατιωτακια του χρονου...
Ποτε δεν δινουμε σημασια στα δευτερολεπτα,
κι ομως,
αν το κεφαλι ειχε γυρισει μερικα δευτερολεπτα πριν ή μερικα δευτερολεπτα μετα, δεν θα σε εβλεπα...!

"Σε στυλ να μην ξεχνιομαστε..."

Το παραθυρο φταιει
και αυτη η αισθηση της ελευθεριας που νιωθω διπλα του.

Οπωσδηποτε παραθυρο...
Να νιωθω ελευθερη και δυνατη...

Οπωσδηποτε παραθυρο...
Να μπορω να ονειρευομαι κοιτωντας εξω...

Οπωσδηποτε παραθυρο...
Να πεταω ο,τι με βαραινει...

Οπωσδηποτε παραθυρο...
Να πεταω γενικως...

"Οπωσηποτε παραθυρο...
Να βλεπω εξω να χαμογελω..."

Οπωσδηποτε παραθυρο...
Να βλεπω ΕΣΕΝΑ εξω...
Να χαμογελω...!

"Θέλω ανοιχτά παράθυρα να με χτυπάει αέρας
να 'χω το νου μου αδειανό
να 'χω και πρίμο τον καιρό..."

ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΠΑΡΑΘΥΡΟ

Αχ πώς μου ‘γινε
τα αλφάβητο του είναι μου τραυλό
Που είναι αυτό το κεφαλάκι
που φυσούσε τον αυλό
που είχε το όνειρο το σώμα
μονοπάτι η αναπνοή
κι έναν κόσμο είχε ακόμα
των ανθρώπων η ζωή

Οπωσδήποτε παράθυρο
Οπωσδήποτε παράθυρο
Να βλέπω έξω, να χαμογελώ
Οπωσδήποτε παράθυρο
Και ποιον δεν πήρα εγώ με το καλό
Οπωσδήποτε παράθυρο

Για να πιστέψω πάλι από την αρχή
Οπωσδήποτε παράθυρο
Μπροστά σε μένα αλλάζει μια εποχή

Αχ πώς μου ‘γινε
τα αλφάβητο του είναι μου τραυλό
και το μαύρο χαρακάκι
για τα σχέδια μου, στρεβλό
Ίσως να ’φτασε η ώρα
Ίσως να ‘ρθε η στιγμή
να φυλάξω από την Πανδώρα
την ελπίδα στο κουτί

Τανια Τσανακλιδου
στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
μουσική: Γιάννης Σπάθας


Boomp3.com