Παρασκευή 30 Μαρτίου 2012

"Freedom..."

Λοιπόν, κοίτα να δεις, είτε πιάνεις ένα χαρτί κι ένα στυλό, είτε ανοίγεις ένα έγγραφο στον υπολογιστή σου, είτε δεν κάνεις τίποτα απ’όλα αυτά, το μυαλό σου καταγράφει λέξεις.
Λέξεις στη σειρά.
Λέξεις στην τύχη.
Μονολόγους.
Λόγους μόνους.
Μοναχικούς.
Εκεί μέσα, στο μυαλό, συμβαίνουν όλα.
Και στο δικό μου.
Και στο δικό σου.
Και σε όλων.

Η ισορροπία μπορεί να υπάρξει κι εδώ-ανάμεσα στις λεξούλες.
Αρκεί να έχεις καλή σχέση με τον εγκέφαλό σου.
Αρκεί στην τελευταία τελεία να νιώθεις κάτι.
Αρκεί όταν το διαβάσεις να μπερδεύεσαι ακόμα κι εσύ που το γράφεις για το αν αυτό που γράφεις απευθύνεται κάπου.
Και να μη γίνονται όλα αυτά, μη σε νοιάζει.
Αρκεί να ξέρεις ότι αυτό εκεί έξω λέγεται ζωή και δε βιώνεται με λέξεις.

Υπάρχουν άπειρες λέξεις.
Αλλά θα μπορούσαμε να συνεννοηθούμε και με τα βασικά.
Λίγα ρηματάκια, λίγα ουσιαστικά, καμιά προθεσούλα, κανένα επιρρηματάκι και τα υπόλοιπα αισθήσεις.
Οι λέξεις είναι αποτέλεσμα αίσθησης.
Μέσα σου.
Χωρίς ορισμούς.
Καμιά φορά με ορισμούς, αλλά αυτό δεν είναι κανόνας.
Γενικότερα υπάρχουν κανόνες.
Αν δεις τα πράγματα από απόσταση.
Αν όμως εστιάσεις στα ενδιάμεσα όρια δε φαίνονται.
Γενικότερα, δεν πιστεύω στη λέξη «γενικότερα».
Μπορώ να σου μιλάω για τα «ειδικότερα».
Μπορώ και να μη σου μιλάω.
Μπορώ να παίζω γύρω-γύρω-όλοι με την ουσία.
Και μετά θα γίνω γύρω-γύρω-όλη.
Και στο τέλος, κάποιος θα πέσει κάτω:
Ή εγώ
Ή η ουσία
Ή και οι δύο.
Και δεν θα έχει καμία σημασία.
Μια ουσία, μόνη της, είναι άχρηστη χωρίς κάποιον να την αγγίζει.
Ένας άνθρωπος, χωρίς ουσία, είναι άχρηστος χωρίς να αναζητά και να πιάνει κάτι.
Δύο άνθρωποι χωρίς ουσία είναι άχρηστοι.
Είναι αέρας.
Χωρίς βάση.
Και είμαι λογική.
Τη θέλω τη στεριά μου.
Κι άσε με να αγναντεύω όσο αέρα αντέχω.
Για να θέλω να αγναντεύω αέρα σημαίνει ότι θα υπάρχει και κάποια στεριά να ακουμπάω.
Θα βουτάω και στη θάλασσα.
Και μετά θα στεγνώνω.
Θα στεγνώνω και τις λέξεις μου.
Με ευκολία.
Ποιος μίλησε για δυσκολία;
Ποιος είπε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα;
Τα πράγματα είναι «Ναι-Όχι».
Τα τριγύρω είναι δικαιολογίες.
Είναι τροφή για λέξεις.
Να κάνεις μια στοίβα από λέξεις και να τις αραδιάζεις.
Να ανοίγεις το στόμα σου και να αραδιάζεις μαλακίες.
Να πιάνεις λέξεις στα χέρια σου και να αραδιάζεις μαλακίες.
Προφορικές-γραπτές δεν έχει σημασία.
Όλοι μπορούμε να το κάνουμε.
Η ουσία που είναι;
Στα από πίσω, ε;
Στα «Ναι-Όχι».
Σε αυτά που καλό θα ήταν να λέγονται, αλλά δε λέγονται.
Σε αυτά που καλό θα ήταν να πράττονται, αλλά δεν πράττονται.

Οι άνθρωποι το θέλουμε το «τριγύρω».
Και μπορούμε να βρούμε δικαιολογία για όλα.
Καμιά φορά κάνουμε καμιά προσπάθεια για ουσία.
Δειλά-δειλά.
Με σαφή ή ασαφή δήλωση φόβου.
Για λίγη ουσία ρε.
Κι αν πας να την πιάσεις, χάνεται.
Τσαφ!
Ατμός.

Οι λεξούλες θέλουν προσοχή.
Ψάχνουν αέρα.
Χαρτί.
Οθόνη.
Αφτιά.
Μάτια.

Καμιά φορά, όμως, δεν ψάχνουν τίποτα.


FREEDOM

"What the fuck do you think is gonna happen
Things don't just happen, you make them happen
Maybe your life is weird, but it's yours
It's your only chance, live it now!
What the hell are you waiting for?
You know what?
You're free, you wanker, you just don't fucking know it!"

Michael Delta