Ο λογος σε βοηθαει να εξηγησεις.
Σε βοηθαει, δε σε λυνει.
Οσες λεξεις και να βρεις δεν θα μπορεσεις ποτε να αποδωσεις το συναισθημα.
Ουτε και τη σκεψη.
Μπορεις να προσεγγισεις αυτα τα δυο.
Ποτε ομως να τα εξηγησεις απολυτα.
Οι λεξεις ειναι η επιφανεια.
Γραμματα στη σειρα.
Ταμπελες ειναι οι λεξεις.
Μεσον για να κρινεις και να σε κρινουν.
Δεν εχω μπορεσει ΠΟΤΕ μεχρι τωρα να εξηγησω απολυτα τη δικη μου ιστορια.
Ετσι, δεν εχει μπορεσει ποτε κανεις να την καταλαβει στο 100% της.
Ενα μυστικο βαθια κρυμμενο.
Το μονο που μπορει καποιος να κανει ειναι να εντοπισει τα σημαδια της.
Δυσκολα τωρα πια εντοπιζονται.
Μονο οσοι ηταν κοντα μου στο σταδιο της μεταβασης μπορουν να τα διακρινουν.
Τωρα πια απλως απορουν για καποιες πτυχες μου.
Και μενουν με την απορια...
Η αληθεια ειναι οτι το πιο "βαρυ" σημαδι ειναι οτι προστεθηκαν μερικα χρονια στην πλατη μου.
Βαρυ φορτιο.
Υπαρχουν στιγμες που λεω οτι μου εκανε καλο.
Αλλες φορες θα προτιμουσα να μην υπαρχει.
Αλλοτε το ξεχναω...
Αλλοτε το θυμαμαι...
Παντα ομως υπαρχει.
Ειναι ενα κομματι μου κι αυτο.
Δεν ξερω κι εσυ μικρε μου κατα ποσο εχεις αντιληφθει αυτο μου το φορτιο.
Ησουν εκει τοτε, εβλεπες πως χαμηλωνα απο το βαρος, ανεξαρτητα απο το οτι προσπαθουσα να μην το δειχνω.
Το εβλεπες ομως, ετσι δεν ειναι;
Ετσι εξηγειται και η "ισορροπια"...
Αποτελεσμα του βαρους ειναι.
Προσπαθεις να μην πεσεις...
Ετσι αναγκαζεσαι να ισορροπησεις.
Τα καταφερα ομως, ε;
Τα καταφερα.
"Ολη μου η περιουσια στην καρδια και το μυαλο μου".
Δεν ειναι ορατη
Για αλλους εχει μηδαμινη σημασια.
Για 'μενα ειναι το "εγω" μου.
Ο εαυτος μου.
Η βαση μου.
Με στηριζει.
Με μαθαινει.
Με διαμορφωσε.
Και εισαι μερος της.
Κι εσυ και οι επιλογες σου.
Κι αυτο το "εσυ" ειναι που δεν μπορουν να καταλαβουν πολλοι.
Τι ειναι για μενα αυτο το "εσυ".
Η αρχη μου ειναι το "εσυ".
Κι αυτο ειναι αρκετο.
Ετσι διαμορφωθηκε η συνεχεια.
Βασει μιας δυνατης αρχης.
Και βασει δυνατων αλλαγων.
Γιατι το τι πηρα εγω απο αυτο το "εσυ" δεν εξηγειται.
Γιατι δεν ειναι λεξεις.
Τιποτα δεν ειναι λεξεις.
Δεν μπορω να τα απαριθμησω.
Ουτε να τα αποδωσω.
Μπορω μονο να βλεπω το τροπο που καθρεπτιζονται στις νεες μου επιλογες.
Δεν επισκιαζουν κατι, αντιθετως, μερικες φορες φωτιζουν...
Οσο κι αν εχω προσπαθησει να εξηγησω, δεν εχει καταλαβει κανεις.
Γιατι το μυαλο οσο κι αν φωτογραφιζει στιγμες δεν μπορει να τις εκτυπωσει.
Κι ακομα κ αν τις εκτυπωνε θα ελειπε κατι...
...Η ψυχη...
Το πώς εισπραττει κανεις, το πώς γινεται δεκτης ενος πομπου διαφερει απο ανθρωπο σε ανθρωπο.
Ακομα κι αν εξηγησω τι εισεπραττα δεν θα μπορει καποιος να εισπραξει το ιδιο.
Ολοι μας εχουμε τις προσωπικες μας περιουσιες στην ψυχη μας.
Και ειναι οι μοναδικες περιουσιες που δεν κινδυνευουν απο ληστες.
Δεν μπορει κανεις να τις πειραξει.
Ασε που με το περασμα του χρονου η αξια των εσωτερικων περιουσιων ανεβαινει.
Παντα ανοδικα κινειται, ποτε καθοδικα.
Ετσι οι εξηγησεις δεν εχουν νοημα.
Δεν δινουν κατι στον ακροατη.
Ουτε και στον ομιλητη.
Χαμενος χρονος.
Γι'αυτο λοιπον κι εγω δεν θα εξηγησω το γιατί εισαι δικος μου...
Απλα θα το δηλωσω καταφατικα οπως και το τραγουδι των exis.
Γιατί εισαι δικος μου...
Ο ΑΛΛΟΣ ΜΟΥ ΕΑΥΤΟΣ
Νύχτα που λιώνει κρυφά στο μπαλκόνι
κι εσύ με κρατάς αγκαλιά
Ζεστό καλοκαίρι στου ονείρου τα μέρη
μαζί σου θα πάρω φωτιά
Γιατί είσαι δικός μου
ο άλλος εαυτός μου στη νύχτα και στη μέρα
γιατί είσαι δικός μου
είσαι ο άλλος εαυτός μου στη γη στον αέρα
Φεγγάρι που σβήνει και μόνη μ' αφήνει
το μέσα μου εικόνα παλιά
το κρύο ζυγώνει η ανάγκη φουντώνει
τα χέρια σου πιάνω σφιχτά
Γιατί είσαι δικός μου
ο άλλος εαυτός μου στη νύχτα και στη μέρα
γιατί είσαι δικός μου
είσαι ο άλλος εαυτός μου στη γη στον αέρα
exis
boomp3.com
