Επικεντρωνομαστε στο παρελθον. Σ'ενα παρελθον που βρισκεται πολυ πισω μας.
Ξεχναμε το τώρα, αν και ειναι το μονο που υπαρχει...
Ελπιζουμε για το αυριο, ενα αυριο που δεν εχουμε ιδεα τί μορφη θα εχει...
Μεγαλο λαθος...
Ό,τι περασε, δεν ξαναερχεται...
Εφυγε για παντα...
Αφησε ενα βαρος, αλλα μερικες φορες το εχουμε αναγκη...
Παντα ομως, πλην του βαρους, μενουν και τα καλα, τα ευχαριστα...
Μεγαλωνουμε... Οσο μεγαλωνουμε πληθαινουν και οι αναμνησεις...
Καθε στιγμη και μια νεα γνωση, μια καινουρια εμπειρια...
Γιατι να μην προσηλωνομαστε στα νεα δεδομενα;
Γιατι προσπαθουμενα δουμε το παρελθον απο 1000 οπτικες γωνιες; Ό,τι ηταν να μας δωσει, μας το εδωσε... Δεν εχει πια σημασια...
Ίσως τελικα να μη μου εδωσες τιποτα εσυ μικρε μου... Όλα μου τα εδωσε η παρουσια σου... Αποτελεσες αφορμη για να βρω πολλα, να πεταξω ακομα περισσοτερα, να δημιουργησω και να χτισω απο την αρχη τον εαυτο μου... Έναν εαυτο πιο ακεραιο.. 'Ισως για καποια πραγματα να υπηρχε η προδιαθεση κι εσυ ηρθες να την αφυπνισεις και να με οδηγησεις στην καλλιεργεια της...
Δεν υπαρχεις πια στη ζωη μου... ΕΓΩ σε κρατω μεσα μου, εκουσια, γιατι αποτελεις την εμπνευση μου... Με δικη μου πρωτοβουλια αφαιρειται το σεντονι που καλυπτει καποια "θελω", τα οποια υπηρξαν ισχυρα κατα το παρελθον, αλλα τωρα πια εχουν αποδυναμωθει... ΕΓΩ ελεγχω την "παρουσια" σου στη ζωη μου και οποτε επιθυμω την μετατρεπω σε "απουσια". Εσυ δεν εισαι πουθενα τον τελευταιο χρονο...
Ενας μονοδρομος ησουν, επρεπε να τον διαβω, δεν ειχα αλλη επιλογη... Το εδαφος ηταν δυσβατο, ματωσαν τα ποδια μου... Και η ψυχη μου... Σκληραγωγηθηκα... Ανηφορα ησουν που οδηγουσε στο γκρεμο... Οι επιλογες που ειχα ηταν λιγες. Να γυρισω πισω ή να πεσω στο γκρεμο... Προτιμησα το δευτερο. Βουτηξα στο κενο γελωντας και με ανοιχτα τα ματια. Φοβομουν αλλα την χαρηκα την πτωση μου, την απολαυσα... Δεν πεθανα ομως! Ανοιξαν τα φτερα της ψυχης μου και το περιεργο ειναι οτι αγνοουσα την υπαρξη τους. Σωθηκα εν τελει! Κι εχω να θυμαμαι πολλα απο τη βουτια μου...
Βρηκα τη δυναμη μου και δεν με ενοχλει που ξερω οτι συνεβαλες στην ευρεση της... Όλα γινονται για καποιο σκοπο... Και παντα, μα παντα ωφελουμαστε, βγαινουμε κερδισμενοι! Κι ας κυνηγαμε τον εαυτο μας...Ξερει πού μας οδηγει...!
ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΥΝΗΓΑΩ
Λατρεύω ό,τι μ' αρρωσταίνει
ό,τι προδόθηκε μα ο τσαμπουκάς του επιμένει.
Ν' αρπάζεται απ' τη φωνή μου
γι' αυτό και τραγουδάω για να γιατρευτώ.
Ό,τι αγάπησα με σπρώχνει
να ξεχάσω ότι μισώ
Είμαι αυτό που κυνηγάω
κι ας μην αρπάζω ό,τι αγαπώ.
Όσα μου πήρες μαγκιά σου
μακάρι να 'χα κι άλλα για ν' αφήσω στην ποδιά σου.
Ν' άφηνα ότι μου λείπει
και να 'ρθω πάλι κάποια μέρα να το βρω.
Ότι αγάπησα με σπρωχνει
να ξεχάσω ότι μισώ
Είμαι αυτό που κυνηγάω
κι ας μην αρπάζω ό,τι αγαπώ.
Να 'μουνα χρώμα ή χαλίκι
να 'μουν για λίγο της ψυχής σου χαρτζιλίκι
Απάνω μου να ακουμπούσες
το κουρασμένο σου το βλέμμα σαν ευχή.
ΣΥΝΗΘΕΙΣ ΥΠΟΠΤΟΙ
