Πριν έναν χρονο ακριβως, τετοιες μερες, ερωτευτηκα για δευτερη φορα! Ερωτας που κρατησε λιγο αλλα με διδαξε πολλα και κυριως με δρομολογησε... Πιστεψα οτι ειχε ερθει το τελος του μεγαλου μου (και πρωτου μου) ερωτα. Τα χρωματα εκαναν για δευτερη φορα εμφανη την παρουσια τους! Η καρδια ξαναχτυπησε γοργα! Η σκεψη μου επαψε να μονοπωλειται, αλλαξε πρωταγωνιστη! Όποτε κατευθυνοταν στον πρωην πρωταγωνιστη με χτυπουσαν απανωτα κυματα θυμου! Όλα αυτα ομως, διηρκεσαν λιγο (καλως ή κακώς)...
Σήμερα, εναν χρονο μετα, προσπαθωντας να βαλω σε μια σειρα οσα εχουν συμβει καταληγω σε συμπερασματα που ειχαν βγει και πριν μερικα χρονια... Καμια αλλαγη επι της ουσιας. Πολλα βηματα μπροστα, αυτο δεν το αρνουμαι, μονο που παρολο που εχω παει μπροστα κοιταζω διπλα μου και βλεπω παλι εσενα μικρε μου. Δεν εισαι πισω μου, δεν σε αφησα εκει, εισαι κοντα μου, μαζί μου, εκουσια ή ακουσια, δεν εχω ιδεα...
Δεν εχει φτασει το τελος. Δεν εχουμε παει εκει. Μπορει να κανουμε στροφες γυρω του, να εχουμε πλησιασει, να ειμαστε σε αποσταση αναπνοης, αλλα παρ' ολα αυτα δεν το αγγιζουμε. Ο αγωνας μας μονιμως παιρνει παραταση, το τερμα γεμιζει και αδειαζει αλλα δεν καταληγει πουθενα... Αγωνας αοριστου διαρκειας... Οσο για το σκορ, δεν εχει καμια σημασια. Αλλες φορες χανω, αλλες κερδιζω και αλλες ειμαστε ισοπαλοι. Ο αγωνας δεν τελειωνει, ετσι δεν υπαρχει νικητης...
"Τελος" στη αρχαια ελληνικη σημαινει σκοπος. Πιστευεις οτι εμεις εχουμε καποιο σκοπο; Αν ναι γιατι δεν προσπαθουμε να τον επιτυχουμε. Κι αν αποτυχουμε, δεν πειραζει, τουλαχιστον θα εχουμε προσπαθησει. Εμεις ομως δεν κανουμε τιποτα. Καθομαστε με δεμενα τα χερια και τα στοματα. Μονο τα ματια μας ειναι ανοιχτα, ετσι για να παιρνουμε λιγη ενεργεια καθως κοιταζουμε ο ενας τον αλλον... Ανημποροι να επιδιωξουμε... Απο προσπαθεια παιρνουμε και οι δυο (τωρα πια) μηδεν! Καποτε εγω ειχα ασσο! Εκανα καποιες προσπαθειες αλλα ηταν μηδαμινες. Ειχα να πω χιλια πραγματα και ελεγα ενα... Τωρα δεν λεω τιποτα... "Δεν λέω τίποτα μα νιώθω...", που λεει και η Μελινα Ασλανιδου...
...Με καταδιωκεις... Υπαρχεις γυρω μου... Εχεις αφησει τα σημαδια σου... Οι πληγες μου εχουν το ονομα σου... Δεν φευγεις. Ουτε απο μεσα μου, ουτε απο γυρω μου. "Ενοχη που δεν ξεπληρωσα ποτέ...".
Δεν υπαρχει τελος. Δεν θα υπαρξει ποτε. Θα παρατεινεται αιωνιως. Οσο θα υπαρχει ενα μυαλο που θα σκεφτεται και μια καρδια που εχει νιωσει, αλλο τοσο θα υπαρχεις κι εσυ. Γιατι το τελος μικρε μου δεν το βαζουν οι καταστασεις και τα γεγονοτα, το τελος το βαζει το μυαλο και η καρδια. Και αυτα τα δυο δεν ξεχνανε ποτε. Εκδικουνται εμας, τους "κατοχους" τους γιατι συνεχεια τα καταπιεζουμε, τα γεμιζουμε με "μη", με "οχι" και με "πρεπει". Αυτα ομως ειναι ελευθερα, κανουν ο,τι γουσταρουν χωρις να μας δωσουν λογαριασμο... Και φυσικα εμεις βγαινουμε χαμενοι και στερημενοι που δεν αφεθηκαμε. Που γιναμε "δημοσιοι υπαλληλοι" και απλως βολευτηκαμε στις θεσουλες μας και ξεχασαμε να ζουμε. Ξεχασαμε να στοχευουμε. Ονειρευομαστε δειλα και βαζουμε φραγμους στην πραγματωση. Αποχαυνωθηκαμε (το εχεις πει κι εσυ αυτο...). "Ξεβολεψου" και ελα να ταξιδεψουμε μαζι. Δεν σε κουρασαν τα νοερα και μοναχικα σου ταξιδια; Δεν εχεις καταλαβει ακομα οτι η προκληση δεν ειναι να κανεις ονειρα, αλλα να τα ζεις! Εσυ ομως οφειλεις πρωτα να μαθεις να ζεις και μετα να ζησεις τα ονειρα σου... Μην ξεχνας οτι τα συναισθηματα που καταπιεζονται, διογκωνονται.........
Πριν εναν χρονο πιστεψα οτι γλιτωσα απο τις αληθειες που με πετροβολουσαν... Ένα ευχαριστο διαλειμμα ηταν μονο...! Ετσι για να μου αποδειξει η ζωη οτι δεν γινεται να ζησω κατι τοσο δυνατο όσο ηταν η δικη μας ιστορια πανω απο μια φορα... Και φυσικα χαρη σ'αυτο το μικρο σε ενταση και διαρκεια διαλειμμα αντιληφθηκα ποσο ευτυχης ειμαι που οι δρομοι μας διασταυρωθηκαν......!
Ψυχές και σώματα
Στην προηγούμενη ζωή μου είχα φτάσει
να σ΄ αγαπήσω, να σε νιώσω, να σε βρω
κι ύστερα απ΄ αυτό μ΄ είχες καταδικάσει
ως την επόμενη ζωή να σ΄ αγαπώ.
Γι αυτό κι εγώ ξαναγεννήθηκα μικρό μου
τι σημασία έχει από ΄δω κι εμπρός
αν θα ΄σαι εσύ που θα ορίζεις τ΄ όνειρο μου
ή θα ΄ναι η μοίρα χωριστή του καθενός.
Ψυχές και σώματα στο χρόνο γυρνάνε
αλλάζουν ονόματα και πάλι απ΄ την αρχή
Η μοίρα τώρα από κοντά σου δε με παίρνει
τίποτα δε νικάει πια το παρελθόν
κι όλο μια άγνωστη φωνή με γυροφέρνει
μου λέει τα μάτια μη σηκώνεις απ΄ αυτόν.
Αυτός ο άνθρωπός θα σε καταδιώκει
σαν ενοχή που δεν ξεπλήρωσες ποτέ
κι αν στην επόμενη ζωή του πεις το όχι
πάλι μπροστά σου θα τον βρεις θέλεις δε θες.
Ψυχές και σώματα στο χρόνο γυρνάνε
αλλάζουν ονόματα και πάλι απ΄ την αρχή...
Χ.Αλεξίου
