Τα ονειρα ειναι ενα σκαλι πιο πανω απο εμας...
Ή πρεπει να κοπιασουμε για να το ανεβουμε ή καποιος μας ανεβαζει χωρις να το καταλαβουμε...
Εχω κανει ονειρα, τα εχω γιορτασει, τα εχω μισησει, τα εχω πιστεψει και τα εχω κρυψει...
Τα τελευταια χρονια δηλωνω οτι αρνουμαι να ονειρευτω... Εχω μετονομασει τα ονειρα σε στοχους. Ο στοχος σε παραπεμπει σε κατι επιτευξιμο, ενω τα ονειρα σε κατι απραγματοποιητο...
Δεν ξερω κατα ποσο εχω κανει πραξη την θεωρια μου...
Η αληθεια ειναι οτι λεω πως δεν κανω ονειρα γιατι φοβαμαι...
Φοβαμαι να ονειρευτω κι ομως το κανω... Πολλες φορες ουτε καν το αντιλαμβανομαι...
Φοβαμαι την ενδεχομενη απογοητευση μου σε περιπτωση που δεν πραγματοποιηθει...
Νομιζω ομως οτι ειμαι πολυ αχαριστη γιατι στο παρελθον εχει πραγματοποιηθει ονειρο που φανταζε πολυ μακρινο! Το κακο ομως ειναι οτι κραταμε παντα τα αρνητικα και οχι τα θετικα. Εχω κολλησει στη λυπη που απορρεει απο το απραγματοποιητο ονειρο και οχι στη χαρα που απορρεει απο το πραγματοποιημενο!
Τις τελευταιες μερες τα ονειρα-στοχοι μου δρομολογουνται κι εγω εχω τρομαξει! Αφηνα τα δυσκολα για το μελλον, κρυβομουν στην ασφαλεια του παροντος κι ομως αυτα εμφανιστηκαν απ'το πουθενα και με προβληματισαν ομορφα!
Δεν μπαινω στη διαδικασια να αντιληφθώ τι συμβαινει! Αφηνω τον χρονο να μου δειξει τις αλλαγες! Εγω απλως επιδιωκω δειλα...!
Για ενα πραγμα στενοχωριεμαι μονο: δεν μπορω να μοιραστω μαζι σου την χαρα μου...
Δεν εισαι κοντα μου για να μου πεις ΣΥΝΕΧΙΣΕ, και πιστεψε με το εχω πραγματικα αναγκη. Τα λογια σου μετρανε, ειναι πηγη δυναμης, πηγη κινητρων...
Οσο για την αρνηση που ειχα απεναντι στα ονειρα, εχεις βαλει το χερακι σου κι εσυ... Η απουσια σου μου στοιχισε πολλα... Εχασα κατι απο την παιδικοτητα μου, κατι απο την ηρεμια μου, κατι απ΄την ελπιδα μου και παει λεγoντας...
Η αληθεια ειναι ομως οτι απο την ιδια απουσια κερδισα επισης πολλα!
Ποτε δεν περιμενα οτι θα εφτανε η στιγμη που θα εβλεπα τα οφελη των "σκληρων" γεγονοτων που βιωσα... Χαρη σε 'σενα και εξ αιτιας σου εγιναν ολα!
Κι ομως αυτη ειναι η ομορφια της ζωης! Διαρκως μαθαινεις! Μια στιγμη αρκει για να αλλαξουν ολα, να μεταμορφωθουν!
Δηλωνω ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ! Αγαπω τις δυσκολιες μου, αγαπω τα προβληματα μου, αγαπω τις χαρες μου, ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΟΥ!!! (Ακομα κι αν υπαρχεις κι εσυ καπου σ'αυτα...!)
ΖΩΗ
Ζωή, Ζωή σ' αγαπώ τόσο πολύ
γιατί νόημα δεν έχεις
κι ας ψάχνω ο έξυπνος χρόνια να βρω το κλειδί σου.
Σ' ακολουθώ σαν του ανέμου το ουρλιαχτό
και κυλιέμαι μαζί σου
σε κλείνω στις χούφτες μου πριν οι θεωρίες σε σκορπίσουν.
Όσο διαρκούν οι στιγμές,
διαρκείς φευγάτη κι εσύ σαν τον κλέφτη,
σε καμία ιδέα δε χωράς
και ο κάθε Θεός τόσο στενός σου πέφτει.
Ζωή, Ζωή στα παιχνίδια σου η αρχή
και το τέλος του κάθε φανατισμού
που με καίει με τρώει και με σώνει.
Στων φίλων μου τις ανάσες ακουμπώ
κι είναι μάλλινο ρούχο η χαρά τους
για να μην κρυώνω καθώς ξημερώνει.
Δυο χιλιάδες κρύσταλλα εγώ
και όσο μ' αγαπάς μια κλωστή με κρατάει
οι διαφορές μας βροχή
κοίτα στις σταγόνες της πως ο έρωτας μας κυλάει.
Ζωή, Ζωή σε μισώ τόσο πολύ
γιατί ασήκωτη γέρνεις στην πλάτη μου
ενώ μπρος στα μάτια μου μοιάζεις με στάχτη.
Ζωή γλυκιά να σου δώσω μια σπρωξιά
στο κενό μου να πέσεις
μα πως μετανιώνω σαν φτάνεις γυμνή εκεί στην άκρη.
Θέλω να σε πάρω αγκαλιά,
ψέματα καινούργια να εφεύρω πάλι
και σε μια γωνιά εγώ κι εσύ
σαν δυο κολλητοί να πιούμε απ' το ίδιο μπουκάλι...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ
