Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

"HAVE YOU NOTICED?"

Τελευταίες ημέρες του χρόνου.

Απολογισμοί.

Για τους περισσότερους.

Kάποιοι κάνουν τον απολογισμό τους συνειδητά και κάποιοι υποσυνείδητα.

(Αυτό το υποσυνείδητο μας τρώει... )

2009.

Δεν ξέρω αν έχω 2009 λόγους για να πω ότι αγάπησα αυτή τη χρονιά.

Έχω αρκετούς λόγους, όμως…!

Για ‘μένα αυτός ο χρόνος ξεκίνησε ουσιαστικά από τον Ιούνιο και μετά.

Το πρώτο ήμισυ ήταν σχεδόν αδιάφορο.

Χρονιά στόχων (και αυτή…).

Στόχων που επιτεύχθηκαν (ευτυχώς).

Τέσσερις μήνες αποχή.

Αποχή από πολλά.

Διάβασμα.

Εξεταστική.

Και μετά άλλη μια «εξεταστική» περίοδος.

Αυτή, η δεύτερη, δεν είχε βιβλία.

Αυτή είχε παρατήρηση.

Αυτή είχε εξονυχιστικό έλεγχο.

Αντιδράσεων.

Πράξεων

Δικών μου.

Άλλων.

Ναι, ήταν πιο ουσιαστική απ’ όσο φαντάζεσαι.

Και πιο καθοριστική απ’ όσο περίμενα.

Αυτή η χρονιά είχε απώλειες.

Είχε όμως και όμορφες αφίξεις.

Αυτό σημαίνει ισοπαλία.

(Η άφιξη του ανιψιού είναι η πιο σημαντική!)

Αυτή η χρονιά είχε «εγώ».

Πολύ «εγώ».

Πολλή προσπάθεια για «εγώ».

Γι’ αυτό το «κι ας μην είναι σωστό πάντα ό,τι σκεφτώ θα το λέω».

Είχε και «εσύ».

Διαφορετικό «εσύ».

Διαφορετικά, μάλλον.

Αυτή η χρονιά είχε αλλαγές.

Όμορφες αλλαγές.

Όμορφους ανθρώπους.

Και επικοινωνία.

Είχε σκαλοπάτια.

Είχε ανηφόρες (ναι, ναι, αυτές μ’ αρέσουν!).

Είχε συνωμοσίες. (ναι, και αυτές!)

Ένα από αυτά που κρατάω από το 2009 είναι η «απογύμνωση» του «εγώ».

Τόσο λυτρωτικά επίπονο…!

Ξέρεις και ξέρω ότι ποτέ δεν απογυμνώνεσαι ολοκληρωτικά.

Όταν όμως αποκαλύπτεις -ακούς κι εσύ ο ίδιος- σκέψεις που κάποτε κοίμιζες, λυτρώνεσαι.

Φώναξέ τες.

Το πολύ-πολύ, αρχικά, να νιώσεις «φτωχός».

Σου εγγυώμαι, όμως, ότι μετά θα είσαι πλουσιότερος.

Ο λεπτομερής απολογισμός μου έγινε προφορικά, με τον «γλ» μου.

Τα τελευταία χρόνια μετράμε μαζί στιγμές, στιγμές γενικώς, αλλά και αυτές του απολογισμού.

Μοιραζόμαστε.

Λέμε τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές της κάθε χρονιάς.

Λέμε και τα «ευχαριστώ» μας!

Και φέτος είχα πολλά «ευχαριστώ».


Κρατώ πολλά από τη χρονιά αυτή.

Τα περισσότερα δε γίνονται λέξεις.

Είναι σκέψεις και συνειδητοποιήσεις αποθηκευμένες στο νου.

Είναι στιγμές βιωμένες και δύσκολα αποτυπώνονται.

Είναι υπερβάσεις.

Φέρνουν χαμόγελο, κι αυτό είναι που μένει.

Το 2009 με αφήνει με χαμόγελο.

Μεγάλο…

Κι επειδή στο δικό μου σύμπαν δε νοείται απολογισμός χωρίς τραγούδια της χρονιάς, έχουμε και λέμε:

1. «Θα πάω όταν γουστάρω», Ορέστης Ντάντος, χωρίς δεύτερη σκέψη, αυτό είναι ΤΟ τραγούδι της χρονιάς ΜΟΥ!

Για όλα αυτά που λέει.

Για όλα αυτά που γέννησε στο μυαλό μου.

Για τις στιγμές μου που συνοδεύτηκαν από αυτό το τραγούδι.

Για την «προσπάθεια».

Για τα «όχι».

«Γιατί είναι τύχη αν τελικά θα πετύχει».

Γιατί «μ’αρέσει απλώς να χαζεύω τι έχουν οι άλλοι μες στο δικό τους κεφάλι».

Γιατί «δεν κωλώνω».

Γιατί «τα αγαπάω τα καρφιά μου».

Γιατί «είναι μεγάλη η σκάλα»

και γιατί «δεν πάω πάσο».

(θες κι άλλα;)

2. «Delenda est»(Δήμος Μούτσης), γιατί έτσι!

3. «Candy» (Paolo Nutini), γιατί είσαι η «νύχτα της φωτιάς» και «δε βλέπεις τίποτα»…

4. «Post love»,(Α. Πρωτοψάλτη) γιατί «θα χάσω είχα πει, μα κερδίζω….»

Το είχα γράψει και πέρυσι, αλλά ισχύει και φέτος και εύχομαι να συνεχίσει να ισχύει:

...Είναι όμορφο στο τελείωμα του χρόνου να κοιτάς πίσω και να αντικρύζεις κατηφόρα...

Καλή Χρονιά να έχουμε!!!!!!!!!!!

------------------------------------------------------

HAVE YOU NOTICED?


Lord Have you noticed that I try?
Mom Have you noticed that I try?
Or maybe love have you noticed that, noticed that I try?

Lord can you please give me some time?
Mom can you please give me some time?

Or maybe love can you please give me , please give me some time?
Can anybody give me some more time?



Lolek

album: "Αlone"

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

"ΔΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ..."


Έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή σου που χωρίς προφανή αιτία (ή και χωρίς προφανή αφορμή) ανατρέπεις και ανατρέπεσαι.

Στο βάθος ξέρεις την αφορμή.

Στην πραγματικότητα ίσως μη μάθεις ποτέ την αιτία.


Κλικ.

Ένα κλικ είναι όλα.

Ένα κλικ που είναι ίσως πιο κοντά απ’ όσο φαντάζεσαι

και πιο μακριά απ’ όσο βλέπεις με γυμνό μάτι.


Αξιολογήσεις.

Μερικά βηματάκια λίγο έξω απ’ τη ζωή.

Τη ζωή σου.

Τη βλέπεις εξ αποστάσεως.

Σε βλέπεις απέναντί σου.

Τι έχεις να πεις για ‘σένα;

Πόσο συχνά σε παρατηρείς;

(«Μα ποια ζωή σου, θα πάρεις κάτι μαζί σου…;»)


Ανατροπές.

Με ψυχραιμία.

Συνειδητά.

Τις βλέπω δίπλα μου.

Μέσα μου.

Κλικ.

Ένα κλικ είναι κι οι ανατροπές.

Κάπου σταματάς.

Κουράζεσαι.

Απομακρύνεις

Απομακρύνεσαι.

Ανοίγεις τα «τετράδια» του μυαλού σου και διακρίνεις:

από εδώ τα ουσιώδη-από εκεί τα ανούσια,

από εδώ αυτά που σε διαπερνούν-από εκεί αυτά που δεν σε αγγίζουν.

Λογική.

Απλή λογική.

Μερικές φορές τη χαίρομαι.

Άλλες φορές τη βρίζω.

...Διαμορφώθηκε τόσο αθόρυβα…

...Στη σιωπή του μυαλού.

...Μετά άρχισε να φανερώνεται.

...Στη φωνή των πράξεων...



Συγκέντρωση
.

Όλα τα «εσύ» τα συγκεντρώνω μπροστά μου.

Όλα αυτά με τα οποία κάπου –κάπως -κάποτε συνταξιδέψαμε.

Για μία -δύο-τρεις στιγμές… μήνες… χρόνια.

Ζήσαμε μαζί…

Ή μήπως συν-υπήρξαμε…;


Πόσα «εσύ» κουβαλάει ο καθένας.

Πόσα από αυτά έχει γνωρίσει πραγματικά;

Πόσα έχει ζήσει;

Πόσα έχει μηχανικά κοιτάξει, ελπίζοντας μέσα του να ήταν κάπου αλλού;

Ποια είναι τα κριτήρια για να γίνει κάποιος «εσύ» μας;

Ποια από αυτά, όταν καταπατήσει, παύει να είναι «εσύ» μας;

Παύει ποτέ;


Μνήμες.

Σε θυμήθηκα.

Αυτές τις μέρες πέρασες για λίγο απ ’τη σκέψη μου.

Κοίτα να δεις: έγινες τίποτα και ακόμα και το «λίγο» μου φαίνεται υπερβολικό πια για ‘σένα.

Και η αλήθεια είναι ότι δεν θυμήθηκα εσένα.

Εμένα θυμήθηκα.

Κι ένιωσα ότι έχουν περάσει αιώνες από τότε.

Κάποτε, αυτές ήταν οι «μέρες σου».

Ή οι «μέρες μου χωρίς…».

Φέτος, τέτοια μέρα, δεν έχει «Αυτή η νύχτα μένει».

Δεν έμεινε τελικά εκείνη η νύχτα.

Δεν έμεινα ούτε εγώ σε αυτήν.

Δεν υπήρξαν ψυχές που δεν βρήκαν καταφύγιο.

Ζήσαμε το ταξίδι.

Κι είχε πλάκα.

Έχει πλάκα που περνούν τα χρόνια.

Πέρασμα εκείνη η νύχτα.

Πέρασμα κι εσύ.

Προσπέραση εγώ.

Είσαι κι εσύ ένα «εσύ» μου,

Μπορεί να μη σε θυμάμαι πια, αλλά είσαι.


Ευκαιρίες.

Παρουσιάζονται μπροστά σου.

Σαν κλικ.

Τις εκμεταλλεύεσαι την κατάλληλη στιγμή;

Ή τις αφήνεις να περάσουν;

Σε προσπερνούν;

Ή επιμένουν;

Πόσες ευκαιρίες έχουν «μολυνθεί» από σκέψεις;

Από υποθέσεις;

Από φόβο;

Από άγνοια……

Αν δεν ξέρεις, μάθε!


Σε πόσα «εσύ» έδωσες την ευκαιρία;

Σε πόσα δεν την έδωσες;

Δεν είναι βλακεία να τις αφήνεις να φεύγουν;

Δεν είναι βλακεία να σκέφτεσαι μετά «τι θα γινόταν αν…».

Τι θα πει «αν» και τι θα πει «όταν»;

Ασάφεια.

Τη δίνεις και την εισπράττεις.

Καλά να πάθεις.

«Δεν βλέπεις τίποτα……..…»


...Κλικ.

Μήνες τώρα συνεχόμενα κλικ.

Άλλα για «αφίξεις», άλλα για «αναχωρήσεις».

Αφύπνιση.

Μια περίεργη αφύπνιση.

Και μια περίεργη ψυχραιμία.

Και αλήθειες.

Και λέξεις.

Ειπωμένες και ανείπωτες.

Και ερωτήματα.

Και απορίες.

Και ευκαιρίες.

Και άνθρωποι.

Και στιγμές.

Και αποφάσεις.

Και αξιολογήσεις.

Και στόχοι.

Γελάω.

Με όλους.

Με όλα.

Για όλα.

Με ‘μένα.

Για ‘μένα.

Κρύβω.

Φανερώνομαι.


...Δείχνει αστείο.

...Όλα ένα αστείο δεν είναι;


…Βλέπεις τίποτα;







ΔΕ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ


Κάποιος κάτι σε ρωτάει
και σε παίρνει αγκαλιά
μα ο νους σου αλλού γυρνάει
κάπου έξω μακριά.

Σου φωνάζουν,σου γελάνε
από κάτω τα παιδιά
μα τα μάτια σου κοιτάνε
κάπου έξω μακριά.

Κι είναι όλα μια χαρά
κι είναι όλα ύποπτα
κι όλα τα`χεις αγκαλιά
μα δε βλέπεις τίποτα.

Κι όπως η ζωή γιορτάζει
κι η παρέλαση περνά
κάτι μέσα σου ουρλιάζει
κάτι μέσα ξεψυχά.

Δεν μπορείς ν`αποφασίσεις
τι κρατάς και τι πετάς
ποιάν αγάπη θα αφήσεις
και με ποια θα περπατάς.

Κι είναι όλα μια χαρά...

Μοιάζει ατέλειωτος ο χρόνος
στο παιδί το άρρωστο
δεν υπάρχει άλλος δρόμος
έξω απ`τον άγνωστο.

Κι όπως η στιγμή γλιστράει
απ`τα χέρια σα νερό
ό,τι φεύγει δε γυρνάει
κι ό,τι έχεις είναι εδώ.

Κι είναι όλα μια χαρά..
.


Νίκος Πορτοκάλογλου

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

"ALL MY LITTLE WORDS......."

Λέξεις.
Τις μαθαίνουμε.
Τις απορροφάμε.
Ορισμοί.
Ετυμολογίες.
Περιβάλλοντα στα οποία χρησιμοποιούνται.
Λέξεις.
Συσσωρευμένες στο νου.
Λέξεις για περιγραφή.
Για ανθρώπους,
Για καταστάσεις
Για αντικείμενα,
Για συναισθήματα.
Λέξεις.
Έκφραση.
Εκατομμύρια λέξεις.
Άπειροι συνδυασμοί.
Άπειροι κι εμείς μπροστά στις λέξεις.

Πόσες λέξεις ξέρεις;
Πόσες κρύβονται στο μυαλό σου;
Πόσες δεν έχεις χρησιμοποιήσει ποτέ;
Σε πόσες κρύβεται η ουσία;
«Ουσία».
Τι σου λέει σαν λέξη;
Να τη δούμε ως σύνθετη;
Περιουσία.
Εξουσία.
Απουσία.
Παρουσία.

Παρουσία.

Παρουσία….


Λέξεις.
Τις αρπάζεις.
Τις χρησιμοποιείς.
Εκφράζεσαι απλώς.
Ή τις στολίζεις.
Στολίζεσαι.
Εσύ και ο λόγος σου.
Εγώ και ο δικός μου.
Λέξεις.
Για να εντυπωσιάσεις.
Για να «φτύσεις» τον άλλον στα μούτρα.
Για να βρίσεις.
Να προσβάλεις.
Να κολλήσεις μια «ταμπέλα».
Λέξεις.
Ταμπέλα.
Όλοι δεν έχουμε μια ταμπέλα;
Όλους κάτι δεν μας χαρακτηρίζει;
Γίνεται όμως ποτέ να μας χαρακτηρίσει μια και μόνο λέξη;
Μια λέξη που συνήθως κάποιος άλλος επιλέγει για ‘σένα…;
«Ταμπελοποίηση».

Λέξεις.
Λέξεις ξανά.
Στο μυαλό.
Στο στόμα σου.
Επικοινωνία.
Με λέξεις.
Επικοινωνία.
Χωρίς λέξεις.

Κι η σιωπή τι είναι;
Η απουσία των λέξεων;
Η βουβή επικοινωνία;
Αυτά τι είναι;
Δεν είναι λέξεις;

Λέξεις.
Τραγούδια.
Παραχωρούμε στα τραγούδια τις λέξεις μας.
Μας παραχωρούν τις δικές τους.
Μας παραχωρούν και τη σκέψη μας.
Μας την επιστρέφουν.
Τα τραγούδια έχουν «το ελεύθερο».
Το διεκδίκησαν και το πήραν.

Δίνουμε το «ελεύθερο» γενικά.
Μα δε χάνουμε την ελευθερία μας.

Λέξεις,
Παιχνίδια.
Οι λέξεις είναι ένα παιχνίδι.
Ξεδιαλέγεις.
Νομίζω πως ποτέ δεν θα καταφέρω να διαλέξω ΜΙΑ λέξη για ‘μένα.
ΜΙΑ για να με χαρακτηρίσει ολόκληρη.
Κι αν έπρεπε να διαλέξω μια…
Θα διάλεγα τη λέξη «λέξη».
Για να περιλαμβάνει όλες τις λέξεις που ξέρω και που δεν ξέρω.
Όλες τις λέξεις που θα πω και όλες αυτές που θα σκεφτώ άλλα δεν θα ξεστομίσω.

Έχω τόσες λέξεις μέσα στο κεφάλι μου.
Μ’ αρέσουν.
Μ ’αρέσουν κι όταν μπαίνουν σε σειρά,
Αλλά τις προτιμώ σκόρπιες..
Εκφράζουν καλύτερα τη σκέψη μου.
Λέξεις χωρίς ειρμό.
Χωρίς την πρέπουσα ακολουθία.
Λέξεις ατίθασες.




Λέξεις.
Τις είχα φτιάξει, γαμώτο.
Μπόρεσα και τις αποτράβηξα από το μυαλό.
Τις είχα στο στόμα μου.
Τις είχα βάλει στη σωστή σειρά.
Έβγαζαν νόημα.
Αποκάλυπταν την ουσία.
Τέσσερις μόνο λέξεις.
Με πρώτη τη λέξη «θέλω».
Τις είχα κάνει κτήμα μου.
Ήταν έτοιμες να ειπωθούν.
Δεν ήταν έτοιμες να απαντήσουν σε «γιατί».
Όταν προηγείται το «θέλω» δεν έχει «γιατί».

…Όμως δεν ειπώθηκαν...
Δεν «βγήκαν».
Δεν βρήκαν την ευκαιρία.
Ούτε τις βρήκε η τόλμη.
Κι έτσι έμειναν στο μυαλό.
Σαν επιθυμία.
Σαν αυτό που ήθελαν να πουν.
Τέσσερις λέξεις που δεν έφτασαν σε ‘σένα.
Κι ας ήθελαν…
Έπαιξα με τις λέξεις, αλλά αυτές δεν έπαιξαν μαζί μου…
Τέσσερις λέξεις…
Τέσσερις λέξεις που δεν έμαθες….!


All my little words

You are a splendid butterfly

It is your wings that make you beautiful
And I could make you fly away
But I could never make you stay
You said you were in love with me

Both of us know that that's impossible
And I could make you rue the day
But I could never make you stay

Not for all the tea in China
Not if I could sing like a bird
Not for all North Carolina
Not for all my little words
Not if I could write for you
The sweetest song you ever heard
It doesn't matter what I'll do

Not for all my little words

Now that you've made me want to die
You tell me that you're unboyfriendable
And I could make you pay and pay
But I could never make you stay


The magnetic fields