Ο παρατηρητής μέσα μου έχει μπει στο fast forward.
Οι σκέψεις περνούν με ταχύτατους ρυθμούς.
Μπλέκονται μεταξύ τους.
Σαν χαζές λέξεις σε στιγμή πανικού.
Ασυνάρτητες.
«Μπλέξαν οι γραμμές μας…»
Μπλέχτηκα κι εγώ.
Πλάκα έχει.
Γελάω αφάνταστα με τις αμηχανίες μας..
Τα «προσεγμένα» λόγια.
Τα τυπικώς άτυπα.
Που προσπαθούν να αδράξουν πληροφορίες!
Συλλογή και μετά επεξεργασία.
Και ξανά επεξεργασία…
Και μετά χαμόγελο.
Μπλέξιμο!
Γλυκό…
Μπλέκονται σκέψεις,
Λέξεις,
Αθωότητα,
Ψέματα,
Παιχνίδια,
Βλέμματα,
Αμήχανα τηλεφωνήματα,
Αμήχανα ραντεβού.
Σαν παιδικά παιχνίδια όλα.
Σε μία σειρά.
«Ψηλά τα χέρια».
Ο ένοχος.
Η ένοχη.
Η ενοχή.
Κι οι ενοχές.
«Και τότε ρίξαμε τον κλήρο…»
Κι έπεσε στο σύμπαν!
Το σύμπαν ανέλαβε την ευθύνη σου!
(σιγά την ευθύνη!)
(Και σιγά την κατηγορία!)
Δυο λέξεις-κλειδιά δεν αρκούν για την αποσαφήνισή της…
….αφού την αγνοείς…(!)
…και δεν έχεις καν περιέργεια να την ακούσεις…(!)
Τα λογικοφανή-υποθετικά (αντ)επιχειρήματα για την «υπεράσπισή» σου πού τα βρήκες…;
Χωρίς να «γνωρίζεις» πλήρως την κατηγορία…….
(...ούτε να τα είχες προετοιμάσει...! Ούτε να τα περίμενες...!)
«Παρανόηση», βέβαια!
…Μια εφηβεία που αρνείται πεισματικά να αποβληθεί…
…Αρνείται να (παρα)δεχτεί και το παιχνίδι…!
Παιδικά παιχνίδια χωρίς θάρρος;
Τι σόι παιχνίδια είναι αυτά;
…
Παίζω.
Παίζεις.
Παίζουμε.
Δικαστήριο ή θέατρο παίζουμε;
(στο θέατρο με κερδίζεις……! Τα μαθήματα έπιασαν τόπο! …ταλέντο!)
(στο δικαστήριο σ’έχω! …λόγω θάρρους…)
«Περνά-περνά η μέλισσα…»
«Δεν περνάς κυρά-Μαρία»
Περνά-περνά το θάρρος…!
Δεν περνάς αλήθεια…!
Να παίξουμε το «κορόιδο»;
Να βάλουμε εσένα στη μέση.
Να σε σημαδεύουμε με την μπάλα-ευθύνη.
Πλάκα δεν θα ‘χε;
Περνά-περνά…
«Πέρασε ο καιρός, παιχνίδι αλλιώτικο που χάθηκε στο φως…»
Παιχνίδια.
Παιδικά.
Ξέρω.
Ξέρεις.
Ξέρουμε.
(πολύ κακό για το τίποτα…)
Παρεξηγήσεις.
Χωρίς εξηγήσεις…
"ποιός θα τα φυλάει";
Και τελικά ποιός τα φυλούσε...;
Είναι αστείο ρε!
…Παιδικά αστεία.
Γέλασε κι εσύ (καθώς διαβάζεις!) και βούλωσέ το μετά!
...Χωρίς «μετά».
Γιατί όχι;
Τουλάχιστον είχε πλάκα…
Έχεις πλάκα…
Αδυναμίες…
Ποιός τις διαλέγει, νομίζεις;
Αδυναμία…
"Ο καθένας κρύβει μια......." αδυναμία...!
……..
Πανικοί.
(πρώτη φορά χρησιμοποιώ τον πληθυντικό αυτής της λέξης! Υπάρχει;)
Κακοί-καλοί.
Εναλλάσσονται τρομακτικά γρήγορα.
Κι οι εναλλαγές είναι τρομακτικά συνεπείς.
Κι εγώ συνεπής στην παρατήρησή τους.
Βουτάω λίγο μέσα τους,
να πάρω μια γεύση πανικού,
έπειτα βγαίνω στην επιφάνεια,
τους κρίνω «αστείους»,
γελάω με ‘μένα,
γελάω με τους άλλους,
και περιμένω την επόμενη έναλλαγή,
το επόμενο «χτύπημα».
Το σύμπαν (το πραγματικό, όχι αυτό που ανέλαβε την «ευθύνη» σου),
έχει χιούμορ…..
«Και τότε ρίξαμε τον κλήρο…»
Κι όποιος τον έριξε ας με ενημερώσει κι εμένα…!
Α-μπε-μπα-μπλομ…
«Βγαίνει η βαρκούλα…»
Και φεύγω…!
Για «παιδικές» διακοπές.
Ανέμελες.
Με παιχνιδιάρικη διάθεση!
Σ’ένα μέρος που κατά κάποιο τρόπο κρύβει μια δική μου ανεμελιά…
Ρέθυμνο. (για αρχή!)
Μερικά χρόνια μετά.
Ήδη νιώθω ότι αντανακλάται ο εαυτός μου όταν ήμουν δεκαεφτά, τότε που πήγα στο Ρέθυμνο για να «ξεφύγω» από εμένα-από "εσένα"-από μνήμες-από πείσματα-από τις επιλογές "σου"…από εμένα, τελικά...!
Με αυτήν την πόλη έχω χρωστούμενα. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν μου χρωστάει ή της χρωστάω...)
Το mp3 γεμάτο με τραγούδια.
Και η τσάντα με βιβλία, δικής μου επιλογής, όχι αυτά τα καταναγκαστικά της σχολής.
Καλοκαίρι.
(δεν το αγαπώ, αλλά φέτος το συμπάθησα γιατί είναι ξεκούραστο…!)
Πάω να χάσω τις μέρες.
Πάω να χάσω τις ώρες.
Πάω να θυμηθώ.
Πάω να βρω.
Πάω να «παίξω» ξέγνοιαστα!
Παιδικά…
Έγχρωμα…!
Σε λίγες ώρες θα βρίσκομαι μεσοπέλαγα…!
«Φτου ξελευθερία για όλους!»
Καλές διακοπές!!!
ΠΑΙΔΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
Πέρασ' ο καιρός.
Παιχνίδι αλλιώτικο
που χάθηκε στο φως
τα μεσημέρια
μίλα μου.
Μ' όλες τις φωνές
ποτέ δεν έμαθα
τι σ' έκανε να κλαις
βγαίνει η βαρκούλα.
Βγαίνει η βαρκούλα
βγαίνει η βαρκούλα του ψαρά.
Ήλιος και βροχή
χιλιάδες όνειρα
παντρεύονται οι φτωχοί
κι εγώ σε χάνω
μίλα μου
κι άκου τι θα πω
ψηλά τα χέρια
γιατί τόσο σ' αγαπώ
και μένω αταξίδευτος
και τότε ρίξαμε τον κλήρο
να δούμε ποιος, ποιος, ποιος
θα φαγωθεί
να δούμε ποιος, ποιος, ποιος
θα τα φυλάει.
Νταμ, νταμ
φιλίμι κοντάμ
νταμ
νταμ
καραγάς
ξεπετώ
δίπλα
στον ποταμό
εγώ θα βγω
περνά περνά
η μέλισσα
με τα μελισσόπουλα.
Δεν περνάς
κυρά Μαρία.
Δεν περνάς.
Δεν με πονάς.
Τι με κοιτάζεις
μ' αυτά τα μάτια
αυτό που ζήσαμε
σκοτάδι και μας πνίγει
εσύ μια κούκλα
στα σκαλοπάτια
κι εγώ τρενάκι
που δεν πρόκειται να φύγει.
Πέρασ' ο καιρός
παιχνίδι αλλιώτικο
που χάθηκε στο φως
τα μεσημέρια μίλα μου
μού 'λειψες πολύ
και στρατιωτάκι
μολυβένιο, με στολή
σε περιμένω.
Τίποτα.
Νταμ - φιλίμικο νταμ - νταμ
καραγάτς - ξεπετώ δίπλα στον ποταμό
εγώ ταγκό.
Άλκηστις Πρωτοψάλτη
στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
(πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μαρίνος)
