Καταγραφή.
Αυτόματα.
Σκέφτομαι περισσότερα απ’ όσα γράφω.
Λέω λιγότερα απ’ όσα γράφω.
Γράφω λιγότερα απ’ όσα έχω να πω.
Γράφω όσα «πρέπει».
Όσα «πρέπει» να δω κάποια στιγμή και να θυμηθώ τις λεπτομέρειες.
Λεπτομέρεια.
Σαν αυτή που ποτέ δεν σου είπα.
Σαν αυτή που δεν άκουσες όταν έπρεπε.
Έπρεπε.
Έπρεπε να έχεις ακούσει.Έπρεπε να έχεις σκεφτεί.
Έπρεπε να θέλεις.
Κι ας μην ήθελα να «πρέπει».
Ποτέ δεν έπρεπε.
Δεν ήμασταν «πρέπει» εμείς, έτσι δεν είναι;Ούτε τώρα είμαστε «πρέπει», ε;
Εμείς είμαστε «θέλω».
Ανήκουμε στους «άλλους».
Ή μήπως λέω ψέματα;Ψέματα.
Ποθητά όσο και η αλήθεια.
Τα φτιάχνεις, τα πλάθεις και τα πετάς.
Και μετά πετάς μέχρι που πέφτεις.Γκρεμίζεσαι.
Πάνω στην αλήθεια.
Έτσι μαθαίνεις.
Μαθαίνεις την αλήθεια που έκρυψες.
Την έκρυψες για να μην τη μάθουν οι άλλοι ή για να αποφύγεις την αποδοχή της;Μίλα.
Πες κάτι.
Κάτι ουσιαστικό.
Να μη βαριέμαι...Θα έχω ήδη φύγει.
Πριν το καταλάβεις.
Έφυγα.
Πριν στο πω.
Δεν στο είπα.Δεν φεύγω εύκολα.
Δεν αποφασίζω εύκολα.
Δεν θυμάσαι τί μου έλεγες;
«Εσύ πάντα επεξεργάζεσαι».
«Εσύ πάντα ισορροπείς».Θυμάσαι;
Ναι, ακόμα επεξεργάζομαι.
Πάντα επεξεργάζομαι.
Πολύ.
Τα πάντα.Τα δικά μου «πάντα».
Και τα «τίποτα».
Ίσως αυτά περισσότερο.
Εσκεμμένα.
Πολλά ξέχασα.
Ήθελα να ξεχάσω.
Ήθελε ο καιρός.
Τα πήρε μαζί του κι έφυγε.
Εμένα πήρε.Δεν θυμάμαι πού σε βρήκα.
Δεν με ένοιαξε ποτέ.
Μου αρκούσε ότι σε βρήκα.
Μου αρκεί που έφυγα.
Έλα, αφού το ξέρεις, αυτή είναι η εξέλιξη.
Αυτή είναι η εξέλιξη όταν δεν υπάρχει εξέλιξη.
Σταματήσαμε να μαθαίνουμε μαζί.
Σταματήσαμε να προχωράμε μαζί.Ο καθένας το δρόμο του.
Και κλειστά αφτιά.
Ένα κοινό παρελθόν δεν εξασφαλίζει ένα κοινό μέλλον.
Τι θα πει «κοινό»;
Μαλακίες.Μια απόφαση είναι όλα.
Ο καθένας μόνος του.
Σαν συμφωνία.
Μονόπλευρη.
Δική μου.Εγώ κι εγώ.
Εγώ με εμένα.
Ο καθένας μόνος του και «ίσως» και «μπορεί» και «ποτέ δεν ξέρεις».
«Ποτέ δεν ξέρεις».Αφού ξέρεις.
Αφού ξέρω.
Αφού με προδίδει το πρόσωπο.
Κι η φωνή.Πάντα.
Πάντα με πρόδιδαν.
Δεν κρύβομαι όσο θέλω.
Κρύβομαι όσο χρειάζεται.
Όσο χρειάζεσαι.Όσο χρειάζομαι.
Γίνονται όλα.
Κάποια στιγμή.
Έγιναν όλα.
Κάποια στιγμή.Όλα όσα έπρεπε να γίνουν.
Τώρα γίνονται άλλα.
Όλα όσα πρέπει να γίνουν.
Τι «γιατί»;
Τι «πρέπει»;Πίστευες ότι ήμασταν η εξαίρεση;
Όλοι πιστεύουμε ότι είμαστε «η εξαίρεση».
Αυτός είναι ο κανόνας: να πιστεύουμε ότι είμαστε η εξαίρεση.
Ε, δεν είμαστε.Κανείς δεν είναι.
Όλοι είναι ο κανόνας.
Όλοι είναι η εξαίρεση.
Κι εμείς κάπου ενδιάμεσα.
Υπήρξαμε.Κάποια στιγμή.
Έφυγα.
Κάποτε.
Ούτε καν θυμάμαι.Έχει σημασία όμως το «πότε»;
Έφυγα.
Κάποτε…
"LIES"
So out of line, with the stars and the sky,
with our feet wet with dew,
with our feet wet with dew,
we will sing me and you,
with your hands on my chest,
say i loved you the best and kiss me, kiss me...
Take your hand from my hand,
close the door silently,
in an hour or so you'll kiss your husband's lips,
in the fleeting remorse you know it's the pain
that's so good so kiss me, kiss me...
And if you want me to lie,
then I will, I don't mind
Jagged thorns, cut my lips
make them better, make them bleed,
punch your fist in my chest
and save your tears for someone good,
did you think this was love,
do you think you're the first, then kiss me, kiss me...
And if you want me to lie, then I will, I don't mind...
BROKEN RECORDS
