Τελευταίες ημέρες του χρόνου.
Απολογισμοί.
Για τους περισσότερους.
Kάποιοι κάνουν τον απολογισμό τους συνειδητά και κάποιοι υποσυνείδητα.
(Αυτό το υποσυνείδητο μας τρώει... )
2009.
Δεν ξέρω αν έχω 2009 λόγους για να πω ότι αγάπησα αυτή τη χρονιά.
Έχω αρκετούς λόγους, όμως…!
Για ‘μένα αυτός ο χρόνος ξεκίνησε ουσιαστικά από τον Ιούνιο και μετά.
Το πρώτο ήμισυ ήταν σχεδόν αδιάφορο.
Χρονιά στόχων (και αυτή…).
Στόχων που επιτεύχθηκαν (ευτυχώς).
Τέσσερις μήνες αποχή.
Αποχή από πολλά.
Διάβασμα.
Εξεταστική.
Και μετά άλλη μια «εξεταστική» περίοδος.
Αυτή, η δεύτερη, δεν είχε βιβλία.
Αυτή είχε παρατήρηση.
Αυτή είχε εξονυχιστικό έλεγχο.
Αντιδράσεων.
Πράξεων
Δικών μου.
Άλλων.
Ναι, ήταν πιο ουσιαστική απ’ όσο φαντάζεσαι.
Και πιο καθοριστική απ’ όσο περίμενα.
Αυτή η χρονιά είχε απώλειες.
Είχε όμως και όμορφες αφίξεις.
Αυτό σημαίνει ισοπαλία.
(Η άφιξη του ανιψιού είναι η πιο σημαντική!)
Αυτή η χρονιά είχε «εγώ».
Πολύ «εγώ».
Πολλή προσπάθεια για «εγώ».
Γι’ αυτό το «κι ας μην είναι σωστό πάντα ό,τι σκεφτώ θα το λέω».
Είχε και «εσύ».
Διαφορετικό «εσύ».
Διαφορετικά, μάλλον.
Αυτή η χρονιά είχε αλλαγές.
Όμορφες αλλαγές.
Όμορφους ανθρώπους.
Και επικοινωνία.
Είχε σκαλοπάτια.
Είχε ανηφόρες (ναι, ναι, αυτές μ’ αρέσουν!).
Είχε συνωμοσίες. (ναι, και αυτές!)
Ένα από αυτά που κρατάω από το 2009 είναι η «απογύμνωση» του «εγώ».
Τόσο λυτρωτικά επίπονο…!
Ξέρεις και ξέρω ότι ποτέ δεν απογυμνώνεσαι ολοκληρωτικά.
Όταν όμως αποκαλύπτεις -ακούς κι εσύ ο ίδιος- σκέψεις που κάποτε κοίμιζες, λυτρώνεσαι.
Φώναξέ τες.
Το πολύ-πολύ, αρχικά, να νιώσεις «φτωχός».
Σου εγγυώμαι, όμως, ότι μετά θα είσαι πλουσιότερος.
Ο λεπτομερής απολογισμός μου έγινε προφορικά, με τον «γλ» μου.
Τα τελευταία χρόνια μετράμε μαζί στιγμές, στιγμές γενικώς, αλλά και αυτές του απολογισμού.
Μοιραζόμαστε.
Λέμε τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές της κάθε χρονιάς.
Λέμε και τα «ευχαριστώ» μας!
Και φέτος είχα πολλά «ευχαριστώ».
Κρατώ πολλά από τη χρονιά αυτή.
Τα περισσότερα δε γίνονται λέξεις.
Είναι σκέψεις και συνειδητοποιήσεις αποθηκευμένες στο νου.
Είναι στιγμές βιωμένες και δύσκολα αποτυπώνονται.
Είναι υπερβάσεις.
Φέρνουν χαμόγελο, κι αυτό είναι που μένει.
Το 2009 με αφήνει με χαμόγελο.
Μεγάλο…
Κι επειδή στο δικό μου σύμπαν δε νοείται απολογισμός χωρίς τραγούδια της χρονιάς, έχουμε και λέμε:
1. «Θα πάω όταν γουστάρω», Ορέστης Ντάντος, χωρίς δεύτερη σκέψη, αυτό είναι ΤΟ τραγούδι της χρονιάς ΜΟΥ!
Για όλα αυτά που λέει.
Για όλα αυτά που γέννησε στο μυαλό μου.
Για τις στιγμές μου που συνοδεύτηκαν από αυτό το τραγούδι.
Για την «προσπάθεια».
Για τα «όχι».
«Γιατί είναι τύχη αν τελικά θα πετύχει».
Γιατί «μ’αρέσει απλώς να χαζεύω τι έχουν οι άλλοι μες στο δικό τους κεφάλι».
Γιατί «δεν κωλώνω».
Γιατί «τα αγαπάω τα καρφιά μου».
Γιατί «είναι μεγάλη η σκάλα»
και γιατί «δεν πάω πάσο».
(θες κι άλλα;)
2. «Delenda est»(Δήμος Μούτσης), γιατί έτσι!
3. «Candy» (Paolo Nutini), γιατί είσαι η «νύχτα της φωτιάς» και «δε βλέπεις τίποτα»…
4. «Post love»,(Α. Πρωτοψάλτη) γιατί «θα χάσω είχα πει, μα κερδίζω….»
Το είχα γράψει και πέρυσι, αλλά ισχύει και φέτος και εύχομαι να συνεχίσει να ισχύει:
...Είναι όμορφο στο τελείωμα του χρόνου να κοιτάς πίσω και να αντικρύζεις κατηφόρα...
Καλή Χρονιά να έχουμε!!!!!!!!!!!
------------------------------------------------------
HAVE YOU NOTICED?
Lord Have you noticed that I try?
Mom Have you noticed that I try?
Or maybe love have you noticed that, noticed that I try?
Lord can you please give me some time?
Mom can you please give me some time?
Or maybe love can you please give me , please give me some time?
Can anybody give me some more time?
Lolek
album: "Αlone"
