Λέξεις.
Τις μαθαίνουμε.
Τις απορροφάμε.
Ορισμοί.
Ετυμολογίες.
Περιβάλλοντα στα οποία χρησιμοποιούνται.
Λέξεις.
Συσσωρευμένες στο νου.
Λέξεις για περιγραφή.
Για ανθρώπους,
Για καταστάσεις
Για αντικείμενα,
Για συναισθήματα.
Λέξεις.
Έκφραση.
Εκατομμύρια λέξεις.
Άπειροι συνδυασμοί.
Άπειροι κι εμείς μπροστά στις λέξεις.
Πόσες λέξεις ξέρεις;
Πόσες κρύβονται στο μυαλό σου;
Πόσες δεν έχεις χρησιμοποιήσει ποτέ;
Σε πόσες κρύβεται η ουσία;
«Ουσία».
Τι σου λέει σαν λέξη;
Να τη δούμε ως σύνθετη;
Περιουσία.
Εξουσία.
Απουσία.
Παρουσία.
…
Παρουσία.
…
Παρουσία….
…
Λέξεις.
Τις αρπάζεις.
Τις χρησιμοποιείς.
Εκφράζεσαι απλώς.
Ή τις στολίζεις.
Στολίζεσαι.
Εσύ και ο λόγος σου.
Εγώ και ο δικός μου.
Λέξεις.
Για να εντυπωσιάσεις.
Για να «φτύσεις» τον άλλον στα μούτρα.
Για να βρίσεις.
Να προσβάλεις.
Να κολλήσεις μια «ταμπέλα».
Λέξεις.
Ταμπέλα.
Όλοι δεν έχουμε μια ταμπέλα;
Όλους κάτι δεν μας χαρακτηρίζει;
Γίνεται όμως ποτέ να μας χαρακτηρίσει μια και μόνο λέξη;
Μια λέξη που συνήθως κάποιος άλλος επιλέγει για ‘σένα…;
«Ταμπελοποίηση».
Λέξεις.
Λέξεις ξανά.
Στο μυαλό.
Στο στόμα σου.
Επικοινωνία.
Με λέξεις.
Επικοινωνία.
Χωρίς λέξεις.
Κι η σιωπή τι είναι;
Η απουσία των λέξεων;
Η βουβή επικοινωνία;
Αυτά τι είναι;
Δεν είναι λέξεις;
Λέξεις.
Τραγούδια.
Παραχωρούμε στα τραγούδια τις λέξεις μας.
Μας παραχωρούν τις δικές τους.
Μας παραχωρούν και τη σκέψη μας.
Μας την επιστρέφουν.
Τα τραγούδια έχουν «το ελεύθερο».
Το διεκδίκησαν και το πήραν.
Δίνουμε το «ελεύθερο» γενικά.
Μα δε χάνουμε την ελευθερία μας.
Λέξεις,
Παιχνίδια.
Οι λέξεις είναι ένα παιχνίδι.
Ξεδιαλέγεις.
Νομίζω πως ποτέ δεν θα καταφέρω να διαλέξω ΜΙΑ λέξη για ‘μένα.
ΜΙΑ για να με χαρακτηρίσει ολόκληρη.
Κι αν έπρεπε να διαλέξω μια…
Θα διάλεγα τη λέξη «λέξη».
Για να περιλαμβάνει όλες τις λέξεις που ξέρω και που δεν ξέρω.
Όλες τις λέξεις που θα πω και όλες αυτές που θα σκεφτώ άλλα δεν θα ξεστομίσω.
Έχω τόσες λέξεις μέσα στο κεφάλι μου.
Μ’ αρέσουν.
Μ ’αρέσουν κι όταν μπαίνουν σε σειρά,
Αλλά τις προτιμώ σκόρπιες..
Εκφράζουν καλύτερα τη σκέψη μου.
Λέξεις χωρίς ειρμό.
Χωρίς την πρέπουσα ακολουθία.
Λέξεις ατίθασες.
…
…
…
Λέξεις.
Τις είχα φτιάξει, γαμώτο.
Μπόρεσα και τις αποτράβηξα από το μυαλό.
Τις είχα στο στόμα μου.
Τις είχα βάλει στη σωστή σειρά.
Έβγαζαν νόημα.
Αποκάλυπταν την ουσία.
Τέσσερις μόνο λέξεις.
Με πρώτη τη λέξη «θέλω».
Τις είχα κάνει κτήμα μου.
Ήταν έτοιμες να ειπωθούν.
Δεν ήταν έτοιμες να απαντήσουν σε «γιατί».
Όταν προηγείται το «θέλω» δεν έχει «γιατί».
…Όμως δεν ειπώθηκαν...
Δεν «βγήκαν».
Δεν βρήκαν την ευκαιρία.
Ούτε τις βρήκε η τόλμη.
Κι έτσι έμειναν στο μυαλό.
Σαν επιθυμία.
Σαν αυτό που ήθελαν να πουν.
Τέσσερις λέξεις που δεν έφτασαν σε ‘σένα.
Κι ας ήθελαν…
Έπαιξα με τις λέξεις, αλλά αυτές δεν έπαιξαν μαζί μου…
Τέσσερις λέξεις…
Τέσσερις λέξεις που δεν έμαθες….!
All my little words
You are a splendid butterfly
It is your wings that make you beautiful
And I could make you fly away
But I could never make you stay
You said you were in love with me
Both of us know that that's impossible
And I could make you rue the day
But I could never make you stay
Not for all the tea in China
Not if I could sing like a bird
Not for all North Carolina
Not for all my little words
Not if I could write for you
The sweetest song you ever heard
It doesn't matter what I'll do
Not for all my little words
Now that you've made me want to die
You tell me that you're unboyfriendable
And I could make you pay and pay
But I could never make you stay
The magnetic fields
