…«Έχω μια μέρα δροσερή».
Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί μου αρέσει, αλλά θέλω να το ακούω συνέχεια.
Και ακόμα δεν ξέρω γιατί δεν έχω λέξεις, αλλά νιώθω συμφιλιωμένη μαζί τους.
Και ακόμα…χαίρομαι.
Που έμαθες «εσύ».
Που δεν θα μάθεις..«εσύ».
Που ξέρω εγώ.
Που δεν ξέρω εγώ.
Που κάτι μοιράστηκα.
Που κάτι, κάποτε δεν μοιράστηκα μαζί σου.
Που «σε» θυμήθηκα και συνειδητοποίησα ότι ξέχασα.
Που βρήκα το γράμμα και έβαλα τα γέλια.
Που ξέρω ότι θυμάσαι.
Που πέρασαν τόσα χρόνια και δεν μπήκαμε «στα χρόνια που όλα έχουν γίνει».
Που ένας χώρος και κάτι τραγούδια μου "προέβαλαν" το «πριν» μου.
Που χαμογελούσα καθώς θυμόμουν «τους “εκείνους” τους τυχαίους, τους πολύ προσωπικούς»..
Που έχω τόσους ανθρώπους, τελικά, να ευγνωμονώ.
Που έχω τόσους ανθρώπους, γενικώς.
Που ο χρόνος ξέρει καλύτερα από ‘μένα.
Που ο χρόνος μου δίνει ακούραστα.
Που "μεγαλώνω".
Που δεν έχω τόσες συνήθειες, όσες φοβόμουν ότι έχω.
Που πεισμώνω μόνο εκεί που θέλω.
Που αδιαφορώ περισσότερο απ’ όσο πίστευα ότι μπορώ.
Που κάνω συχνά απολογισμούς..
Που «κάθε παιχνίδι έχει μια νίκη και μια ήττα».
Που ωφελούμαι εξίσου και από τα δύο.
Που δεν τα χάνω και απορώ με ‘μένα.
Που σ’ευχαριστώ, παρ’όλα αυτά.
Που με ευχαρίστησες κι ας μη βρήκα το λόγο.
Που υπήρξες κι ας μην το περίμενα.
Που απ’τη μία μέρα στην άλλη το κεφάλι αλλάζει προορισμό.
Που παίρνω αποφάσεις τις οποίες δεν πίστευα ότι θα έπαιρνα.
Που -παραδόξως- θέλω να τις πραγματοποιήσω.
Που κάνω τρέλες και τις χαίρομαι.
Που ξαφνικά δεν ξέρω πώς θα τα βγάλω πέρα με ‘μένα.
Που ξαφνικά μπήκες στη ζωή μου.
Που "χάθηκα" στο μπλε σου…
Που το χαίρομαι…
Που «βαρέθηκα να απολογούμαι γι’αυτό που ζω»…
Που «έχω μια μέρα δροσερή μες της καρδιάς μου τη γιορτή»…
ΕΧΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΔΡΟΣΕΡΗ
Έχω μια μέρα δροσερή
μες την καρδιά μου τη θλιμμένη,
μες την καρδιά μου την καημένη,
έχω μια μέρα δροσερή.
Που με πετάς και με χαλάς
και σαν κλειδί με τυραννάς
είμαι εδώ, τόσα χρόνια εδώ
βαρέθηκα να απολογούμαι γι' αυτό που ζω
και μια λύπη, κάτι μου λείπει δε σε μπορώ.
Έχω μια μέρα δροσερή,
μες την καρδιά μου την θλιμμένη
μες την καρδιά μου την καημένη,
έχω μια μέρα δροσερή.
Μη μου γελάς, μη μου λες,
ότι αυτά που θες είναι μεγάλα
και αυτά που νιώθω εγώ είναι μικρά.
Μη μου λες χωρίς φτερά πως θα πετάξεις,
πως θα με αλλάξεις, πως θα την ψάξεις
για να γίνουν όλα όμορφα, μαγικά.
Έχω μια μέρα δροσερή...
Χωρίς κλειδί σε ένα κελί,
χωρίς κλειδί σε μια πόρτα
χρόνια τράβαγα και ρώτα
αυτήν τη πίεση, αυτή.
Έχω μια μέρα δροσερή
μες την καρδιά μου τη θλιμμένη
μες την καρδιά μου την καημένη
έχω μια μέρα δροσερή
που όλο με κόβει σαν γυαλί
μες στη ζωή μου τη θλιμμένη
έχω μια μέρα δροσερή
μες της καρδιάς μου τη γιορτή...
Δημήτρης Καρράς
στίχοι: Δημήτρης Καρράς
μουσική: Δημήτρης Καρράς, Φώτης Ανδρικόπουλος
cd: "Αστιβή"
