Αρχή.
Βήμα.
Γράφω.
Δρόμος.
Ελευθερία.
Ζωή.
Ηρεμία.
Θάλασσα.
Ιμερος.
Κλειδί.
Λέξη.
Μουσική.
Νίκη.
Ξαφνικά.
Οιστρηλασία.
Προχωρώ.
Ροπή.
Σαγήνη.
Ταξίδι.
Υλοποίηση.
Φως.
Χρόνος.
Ψηλά.
Ωσπου…...
Ένα αυθόρμητο προσωπικό αλφάβητο.
Παιχνίδι με τα γράμματα.
Να ανακαλύψω.
Ίσως κάτι να κρύβουν.
Ίσως έχουν κάτι να πουν.
Ίσως δεν έχουν τίποτα.
Παίζω μαζί τους για να μην παίξουν μαζί μου.
Τα χρησιμοποιώ για να μη με χρησιμοποιήσουν.
Για να αποφύγω την όποια διένεξη μαζί τους.
Και ακούω,
Και λέω:
«…πάντα υπάρχει κάποιος λόγος…»
«…για όλα υπάρχει μια αιτία…»
…κι εσύ ψάχνεις να τη βρεις.
Κι αφού τη βρεις, δεν αλλάζει κάτι, απλώς μαθαίνεις.
Κι αφού μάθεις;
Κυνηγητό.
Κρυφτό.
Νιώθω ότι παίζω.
Δεν ξέρω αν έχει πλάκα.
Αναλόγως την οπτική γωνία από την οποία βλέπω κάθε φορά το παιχνίδι.
Τώρα το βλέπω από κάπου.
Σε λίγο θα το βλέπω από κάπου άλλου.
Κάπου…
Κάπου χάνεις.
Κάπου κερδίζεις.
Κάπου τα χάνεις.
Κάπου παραιτείσαι, ουσιαστικά.
Κάπου παραιτείσαι, στα λόγια.
Κάπου δεν παραιτείσαι.
Κάπου ψάχνεις λέξεις.
Κάπου ελπίζεις σε αυτές.
Κάπου δεν τις βρίσκεις.
Στοχοθετείς.
Διαλέγεις.
Επιλέγεσαι.
Και μετά;
Μετά αποπροσανατολίζεσαι.
Και βρίσκεσαι πάλι κάπου.
Κάπου πανικοβάλλεσαι.
Κάπου τίποτα δεν μπορεί να σε σοκάρει.
Κάπου ανησυχείς.
Κάπου αδιαφορείς.
Κάπου τελειώνεις.
Κάπου αρχίζεις.
Κάπου συναντάς κάποιους.
Κάποιοι πλησίασαν.
Κάποιοι έφυγαν.
Κάποιους έδιωξες.
Κάποιοι μιλάνε πολύ.
Κάποιοι λιγότερο.
Κάποιοι καθόλου.
Κάποιοι δεν ξέρουν.
Κάποιοι δεν έμαθαν.
Κάποιοι θα μάθουν.
Αινίγματα.
Κάποια θα εμφανιστούν μπροστά σου.
Κάποια θα τα παλέψεις.
Κάποια θα τα αφήσεις.
Κάποια θα τα λύσεις.
Κάπως.
Κάπως θα βρεις λύσεις.
Κάπως θα ξεγλιστρίσεις.
Κάπως θα βρεις φως.
Κάπου...
Κάπως…
…θα εξηγηθεί κάτι…
Κάτι που σε απασχολεί.
Κάτι που τρέχει και δεν πιάνεται.
Κάτι που παιδεύει.
Και τριγυρνάει κάπου…
Κάπου είσαι εσύ…
Κάπου κι εγώ…
Κάπου,
Κάπως,
Κάποιοι,
Κάτι ζουν…
Κάπου,
Κάπως,
Κάποιοι
Σε κάτι πιστεύουν…
Ίσως κάπου,
Ίσως κάπως,
Ίσως κάποιους,
Ίσως κάτι
…μάθεις…
…κάποτε…
ΕΙΜΑΙ ΞΕΝΟΣ
Είμαι ξένος,είμαι μοναχός
μες στους ξένους ένας ξένος
ένας ναυαγός.
Είμαι ξένος μες στον κόσμο αυτό
πού πατάω,πού πηγαίνω
τί γυρεύω εδώ.
Αφού σαν ξένο με κοιτάς
και λύνεις τα σκυλιά
το όνομά μου αφού ξεχνάς
να συστηθώ ξανά.
Είμ' ένας ευγενής αλήτης
είμαι ροκάς ανατολίτης
δίχως συγγενείς.
Είμαι της τρέλας μου εργάτης
σιωπηλός επαναστάτης
στη χώρα της κραυγής.
Είμαι ξένος,είμαι ορφανός
δε με είδες,δε με ξέρεις
είμ' αόρατος.
Είμ' ένας ξένος, είμαι ο κανείς
στα φανάρια σου ξεπλένω
τα τζάμια για να δεις.
Ένας άπιστος μες στους πιστούς
στους άπιστους πιστός
είμ' ένας ξένος μες στους αδελφούς
στους ξένους αδελφός.
Είμαι τυφλός μα βλέπω κάτι
και για σινιάλο κλείνω μάτι
σ' όλους τους τυφλούς.
Ξέρω εσύ θα καταλάβεις
και θα το πεις, θα το προλάβεις
στου κόσμου τους κουφούς.
Είμαι ξένος, είμαι άστεγος
δίχως μύθο, δίχως μάσκα
στέκομαι γυμνός.
Οργισμένος είμαι θεατής
στην πατρίδα της κομπίνας
της παραγραφής.
Μα μη ζητάς να γίνω αρχηγός
ούτε οπαδός
σύντροφος,σύντεκνος και συνεργός
δεν είμαι κανενός.
Μα εσύ ζητάς να γίνω άλλος
κάποιος σπουδαίος και μεγάλος
για να μ' αγαπάς.
Κάποιος σοφός να σε διδάξει
στρατηγός να σε διατάξει
προς τα πού να πας.
Είμαι ξένος,είμαι ιθαγενής
άλλος ένας πικραμένος
ιδιοφυής.
Είμαι ξένος, ψάχνω συγγενείς
απ`τη μοίρα χτυπημένος
όπως και εσείς.
Νίκος Πορτοκάλογλου
