Ψάχνω μουσικές.
Να κυλούν μέσα μου.
Να με λυτρώνουν.
Να με αδειάζουν.
Και να με γεμίζουν.
Η ίδια «διαδικασία».
Τα τραγούδια μου-οι καθρέφτες μου.
Τα «εγώ» μου.
Πολλά είναι.
Όχι τα «εγώ».
Τα κομμάτια του παζλ.
Σκέφτηκες ποτέ πόσα πράγματα μεταφράζονται σε τσιγάρα;
Πόσα γεγονότα;
Πόσα συναισθήματα;
Πόσα τραγούδια;
Πόσοι άνθρωποι;
Άνθρωποι.
«Μελέτες περιπτώσεων», διάβαζα.
Μελέτες ανθρώπων σκεφτόμουν.
Για τη «λογική» διάβαζα.
Τα παράλογα σκεφτόμουν.
Που τα ντύνεις με λογική.
Δεν απέχει πολύ.
Συνειδητοποίησα ότι η «λογική» ήταν το επιχείρημά μου για πολλά.
Πέρασα στη φιλολογία για να βρω τη "λογική" πίσω από τη γλώσσα.
Στη συνέντευξη του μεταπτυχιακού «ψάχνω τη λογική πίσω από την επικοινωνία και το μάρκετινγκ» τους είπα.
Και εσύ με λες συναισθηματική.
Κι εγώ ακόμα να αποφασίσω.
Όχι πως έχει σημασία.
Όχι πως είναι απόλυτα διαχωρισμένα.
Στο μυαλό μου έχω ένα εκατομμύριο κουτάκια.
Με σιγουριά το λέω, τα φτιάχνω καλά τα κουτάκια μου, τα τηρώ κατά γράμμα.
Όμως, δεν υπάρχει κάτι που να αγαπάω περισσότερο από το γκρέμισμά τους.
Και δεν θυμάμαι να έχει υπάρξει γκρέμισμα συνειδητό.
Έτσι, σιγά-σιγά πέφτει και κάποια στιγμή κάνει «μπαμ».
Και σπάει.
Και δεν σπάω.
Κυλάω.
Ανάμεσα σε ανθρώπους και στιγμές.
Ανάμεσα σε λέξεις και μουσικές.
Ανάμεσά μας.
Αγαπάω τα συννεφιασμένα δειλινά.
Αυτά με τα παλ χρώματα.
Που τα σύννεφα μοιάζουν με δίχτυα.
Εκεί υπάρχει μια αρμονία του «μέσα» με το «έξω».
Η σκέψη ξετυλίγεται ήρεμα.
Τα στιγμιότυπα συνοδεύονται από τις πιο όμορφες μουσικές.
Στιγμιότυπα ανθρώπων.
Παρατήρηση είναι.
Γλυκαίνεται ο νους.
Η λέξη «μηδέν» αποτελείται από δύο αρνήσεις.
Κολλημένες.
Και κάνουν μια κατάφαση.
Και την κάνεις ό,τι θες.
Διαλέγεις γράμματα.
Φτιάχνω λέξεις.
Διαλέγεις χρώματα.
Φτιάχνω ζωγραφιές.
Διαλέγεις.
Διαλέγω.
Διάλογος.
Λόγος.
Λογική.
Αναλόγως.
Αντιστρόφως ανάλογα.
Ανιστρόφως παράλογα.
Στροφή.
Ευθεία.
Δρόμος.
Μαγεία.
Στον άξονά της κινούμαστε.
Όλοι.
Άγνωστος είναι.
Και αόρατος.
Ώρες-ώρες αφήνει κάτι σημαδάκια.
Κάτι συμπτώσεις.
Αν αντέχεις, τις βλέπεις.
Αν αντέχεις τις επεξεργάζεσαι.
Αν δεν αντέχεις τις αφήνεις.
Τις συμπτώσεις.
Τις σημασίες.
Τις έννοιες.
Πόσες λέξεις για μία έννοια;
Και ποιά έννοια ορίστηκε επαρκώς;
Όλα έχουν κάτι από αέρα.
Το «τώρα» μπαλόνι.
Πετιέται.
Πέφτει πάνω σου.
Φεύγει.
Και μετά άλλο «τώρα».
Κι άλλο «τώρα».
Κι άλλο «τώρα».
Κι άλλο μπαλόνι.
Κι άλλος άνθρωπος.
Συλλογή στιγμών.
Ανακύκλωση δεν έχει.
Συλλογή ανθρώπων.
Γέμισμα έχει.
Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι μπαλόνια.
Είναι άνθρωποι.
Σε αγγίζουν.
Μέσα-έξω.
Είμαστε άνθρωποι.
Μας γεμιζουν άνθρωποι.
Γεμίζουμε ανθρώπους.
Κάποιοι.
Κάποιους.
Τους "ξεχωριστούς" μας.
Έμπνευση.
Εμπνεύσεις διάχυτες σε τροχιά.
Ζωές που κυλούν.
Αυτό δεν είναι μαγεία;
Και στη μαγεία γυμνοί κυλιόμαστε.
Κατρακυλάμε.
Ή ανηφορίζουμε.
Ασυναρτησίες.
Ανάμεσα σε κάτι συναρτήσεις που ξέμειναν στο κεφάλι μου.
Ανάμεσα σε κάτι λογικές στρατηγικές επίλυσης…
Ανάμεσα σε κάτι μεθυσμένες μουσικές…
«Βetter».
ICARUS WINGS...
The stars conspired to bring me hereΝα κυλούν μέσα μου.
Να με λυτρώνουν.
Να με αδειάζουν.
Και να με γεμίζουν.
Η ίδια «διαδικασία».
Τα τραγούδια μου-οι καθρέφτες μου.
Τα «εγώ» μου.
Πολλά είναι.
Όχι τα «εγώ».
Τα κομμάτια του παζλ.
Σκέφτηκες ποτέ πόσα πράγματα μεταφράζονται σε τσιγάρα;
Πόσα γεγονότα;
Πόσα συναισθήματα;
Πόσα τραγούδια;
Πόσοι άνθρωποι;
Άνθρωποι.
«Μελέτες περιπτώσεων», διάβαζα.
Μελέτες ανθρώπων σκεφτόμουν.
Για τη «λογική» διάβαζα.
Τα παράλογα σκεφτόμουν.
Που τα ντύνεις με λογική.
Δεν απέχει πολύ.
Συνειδητοποίησα ότι η «λογική» ήταν το επιχείρημά μου για πολλά.
Πέρασα στη φιλολογία για να βρω τη "λογική" πίσω από τη γλώσσα.
Στη συνέντευξη του μεταπτυχιακού «ψάχνω τη λογική πίσω από την επικοινωνία και το μάρκετινγκ» τους είπα.
Και εσύ με λες συναισθηματική.
Κι εγώ ακόμα να αποφασίσω.
Όχι πως έχει σημασία.
Όχι πως είναι απόλυτα διαχωρισμένα.
Στο μυαλό μου έχω ένα εκατομμύριο κουτάκια.
Με σιγουριά το λέω, τα φτιάχνω καλά τα κουτάκια μου, τα τηρώ κατά γράμμα.
Όμως, δεν υπάρχει κάτι που να αγαπάω περισσότερο από το γκρέμισμά τους.
Και δεν θυμάμαι να έχει υπάρξει γκρέμισμα συνειδητό.
Έτσι, σιγά-σιγά πέφτει και κάποια στιγμή κάνει «μπαμ».
Και σπάει.
Και δεν σπάω.
Κυλάω.
Ανάμεσα σε ανθρώπους και στιγμές.
Ανάμεσα σε λέξεις και μουσικές.
Ανάμεσά μας.
Αγαπάω τα συννεφιασμένα δειλινά.
Αυτά με τα παλ χρώματα.
Που τα σύννεφα μοιάζουν με δίχτυα.
Εκεί υπάρχει μια αρμονία του «μέσα» με το «έξω».
Η σκέψη ξετυλίγεται ήρεμα.
Τα στιγμιότυπα συνοδεύονται από τις πιο όμορφες μουσικές.
Στιγμιότυπα ανθρώπων.
Παρατήρηση είναι.
Γλυκαίνεται ο νους.
Η λέξη «μηδέν» αποτελείται από δύο αρνήσεις.
Κολλημένες.
Και κάνουν μια κατάφαση.
Και την κάνεις ό,τι θες.
Διαλέγεις γράμματα.
Φτιάχνω λέξεις.
Διαλέγεις χρώματα.
Φτιάχνω ζωγραφιές.
Διαλέγεις.
Διαλέγω.
Διάλογος.
Λόγος.
Λογική.
Αναλόγως.
Αντιστρόφως ανάλογα.
Ανιστρόφως παράλογα.
Στροφή.
Ευθεία.
Δρόμος.
Μαγεία.
Στον άξονά της κινούμαστε.
Όλοι.
Άγνωστος είναι.
Και αόρατος.
Ώρες-ώρες αφήνει κάτι σημαδάκια.
Κάτι συμπτώσεις.
Αν αντέχεις, τις βλέπεις.
Αν αντέχεις τις επεξεργάζεσαι.
Αν δεν αντέχεις τις αφήνεις.
Τις συμπτώσεις.
Τις σημασίες.
Τις έννοιες.
Πόσες λέξεις για μία έννοια;
Και ποιά έννοια ορίστηκε επαρκώς;
Όλα έχουν κάτι από αέρα.
Το «τώρα» μπαλόνι.
Πετιέται.
Πέφτει πάνω σου.
Φεύγει.
Και μετά άλλο «τώρα».
Κι άλλο «τώρα».
Κι άλλο «τώρα».
Κι άλλο μπαλόνι.
Κι άλλος άνθρωπος.
Συλλογή στιγμών.
Ανακύκλωση δεν έχει.
Συλλογή ανθρώπων.
Γέμισμα έχει.
Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι μπαλόνια.
Είναι άνθρωποι.
Σε αγγίζουν.
Μέσα-έξω.
Είμαστε άνθρωποι.
Μας γεμιζουν άνθρωποι.
Γεμίζουμε ανθρώπους.
Κάποιοι.
Κάποιους.
Τους "ξεχωριστούς" μας.
Έμπνευση.
Εμπνεύσεις διάχυτες σε τροχιά.
Ζωές που κυλούν.
Αυτό δεν είναι μαγεία;
Και στη μαγεία γυμνοί κυλιόμαστε.
Κατρακυλάμε.
Ή ανηφορίζουμε.
Ασυναρτησίες.
Ανάμεσα σε κάτι συναρτήσεις που ξέμειναν στο κεφάλι μου.
Ανάμεσα σε κάτι λογικές στρατηγικές επίλυσης…
Ανάμεσα σε κάτι μεθυσμένες μουσικές…
«Βetter».
ICARUS WINGS...
on a date like this
the sun beats down upon my prow
like a wounded star
what did you want from me?
why did you bring me here?
i'm facing my foolish fate oh
i'm too high, too close to the sun
i'm too high, my curious Icarus wings
melt from my skin
don't stand, don't stand so close to me
i'll bring you down
but i'll fly, oh i'll fly beneath the sun
you can watch me burn, oh, watch me burn
what did you want from me?
why did you bring me here?
i'm facing my foolish fate oh
i'm too high, too close to the sun
i'm too high, my curious Icarus wings
melt from my skin
i'm too high, too close to the sun
i'm too high, my curious Icarus wings
melt from my skin
i'm too high, i'm too high
i'm too high, i'm too high...
oooh
i'm too high, i'm too high
i'm too high, i'm too high...
oh no, no, no, no, no, no, no...
Tom Baxter
