Μνημες χαρας που θα μεινουν ανεξιτηλες.
Πορεια προς το Ονειρο.
Εκει εχει μεινει η ψυχη μου.
Στις αρχες του ιουνιου.
Στο δωματιο με την μπλε πορτα.
Εκει κλειστηκε η ψυχη.
Τοσο χαρουμενη οσο ποτε.
Τοοοοοσο πληρης.
Και χαμογελα, πολλα χαμογελα.
Ευκαιρια.
ΠΟΛYΤΙΜΗ.
Εμπειρια ακομα πιο πολυτιμη.
Λιγες μερες μετα...
Στον ιδιο χωρο.
Με εναν ανθρωπο που θαυμαζω και σεβομαι.
Στιγμες ζωης κι αυτες...
Με αληθειες που ξεστομιζω και τρομαζω κι η ιδια.
Με αληθειες του εαυτου μου.
Εγω, τελειως εγω.
Απογυμνωνομαι απο τις σκεψεις μου.
Δεν σκεφτομαι πριν μιλησω.
Απλως κανω λεξεις τα συναισθηματα μου.
Τα χρωματιζω χωρις να το ξερω.
"Σ'εχουν κοιταξει σαν Θεο να σου ζητανε θαυμα;".
Γελας...
Μ'ακους.
Προσεκτικα.
Πολυ προσεκτικα.
Και νιωθεις.
"Ενσυναισθηση" λεγεται, ετσι μου ειπε η Ελενη.
Ακουγες.
Κι ειναι σπανιο να ακουει καποιος.
Ηξερες τι θα σου 'λεγα.
Κι ομως, με ακουγες.
Και διαβαζες τις λεξεις μου στο προσωπο μου.
Μου το ειπες.
"Τα φανερωνει ολα το προσωπο σου".
Και λιγο μετα...
"How i wish you were here...".
Δυναμωσες τη φωνη.
Μονο αυτο ακουγοταν.
Κι εγω πετουσα.
Ειχε βγαλει φτερα η ψυχη και πετουσε.
Ψηλα, χαμογελωντας.
Κι ημουν εκει.
Εκει που θα ευχομουν να μεινω για παντα.
Οση διαρκεια εχει αυτο το "παντα".
Ημουν εκει.
Εκει που ευχομουν.
Και ταξιδευα.
Και η μουσικη δυναμωνε.
"How i wish you were here".
Xαμενο το βλεμμα στο πανεμορφο "τωρα".
Τωρα ειναι "τοτε"...
Τοτε ομως ηταν "τωρα".
Σαν να μην τελειωνε ποτε το τραγουδι.
Σαν να επαναλαμβανε συνεχεια:
"How i wish you were here."
Hξερες ποσο θα 'θελα να μεινω εκει.
Απο τις πιο δυνατες στιγμες της ζωης μου.
Και το "How i wish you were here" soundtrack του "θελω" μου.
"ΘΕΛΩ", "ΣΤΟΧΟΣ", "ΟΝΕΙΡΟ".
Ολα ταυτισμενα.
Για πρωτη φορα...
Οικειος ο χωρος.
Χωρος-ΘΕΛΩ.
Θεση-ΘΕΛΩ.
Εγω μεσα σ'αυτα που ΘΕΛΩ.
Στα "ΘΕΛΩ" που δυναμωνουν την υπαρξη μου.
Δυναμωνουν την ψυχη μου.
Σε "ΘΕΛΩ" που μερικες φορες επιτηδες ξεχναω.
Ο φοβος φταιει,
"Η αποσταση που κονταινει" και με τρομαζει.
ΘΕΛΩ ομως.
ΘΕΛΩ πολυ και φοβαμαι λιγοτερο...
Και περασαν δυο μηνες...
Και αποφασισα να θυμηθω.
Να θυμηθεις κι εσυ...
Και αφου θυμηθηκαμε, θυμηθηκαν και οι Pink Floyd.
"How i wish you were here".
Δυο μηνες μετα και το ιδιο τραγουδι ξανακουγεται.
Τη στιγμη που η μνημη παιζει,
το τραγουδι ερχεται να μπει στο παιχνιδι...
Δυναμωνω τη φωνη, καθομαι κατω με την πλατη στον τοιχο και τραγουδαω:
"Ηow i wish, how i wish you were here..."
Και θυμαμαι...
Και χαμογελαω...
Και το σκεφτομουν το τραγουδι...
Ειχα στοιχηματισει...
Δεν το ειχα ξανακουσει απο τοτε...
Ηρθε πανω στην ωρα...
"How i wish you were here..."
How i wish i was there...
Ξανα...
Για παντα...
Σ'ευχαριστώ...
Πιστευετε στα σημαδια;
"WISH YOU WERE HERE"
So, so you think you can tell Heaven from Hell,
blue skies from pain.
Can you tell a green field from a cold steel rail?
A smile from a veil?
Do you think you can tell?
And did they get you to trade your heroes for ghosts?
Hot ashes for trees?
Hot air for a cool breeze?
Cold comfort for change?
And did you exchange a walk on part in the war for a lead role in a cage?
How I wish, how I wish you were here.
We're just two lost souls swimming in a fish bowl,year after year,
Running over the same old ground.
What have you found?
The same old fears.
Wish you were here....
Pink Floyd
Boomp3.com
