εκει που το μαυρο για λογους που αγνοεις σε επισκεπτεται,
εκει που ο φοβος σε σκεπαζει,
εκει ερχεται η ανατροπη...
Ενα τραγουδι...
Ενα τραγουδι για να θυμηθεις...
Κι εκει το σκοταδι γινεται φως.
Φως εκτυφλωτικο.
Δυναμη.
Τελευταια δινω παραστασεις.
Χωρις προβες.
Με θεατες-κριτες.
Και με γεμιζουν οι παραστασεις!
Ειμαι πληρης.
Βιωνω την πληροτητα.
Μια πληροτητα που ναι, δεν προερχεται απο το "βλεμμα" κανενος.
Προερχεται αποκλειστικα απο αυτα με τα οποια απασχολουμαι.
Και ειμαι ερωτευμενη με αυτα, πραγματικα ερωτευμενη.
Με γεμιζουν.
Ειναι πολυ ομορφο να επιδιωκεις την πραγματωση των "θελω" σου.
Και το ομορφοτερο απ'ολα ειναι αυτη η "ανωτερη" δυναμη που δρομολογει τις καταστασεις.
Η ψυχη μου εχει απαχθει.
Ζει μερικες εβδομαδες πισω.
Και δεν δινω λυτρα για να μου την επιστρεψουν.
Την αφηνω εκει και με σηματα αορατα μου μεταδιδει μια απιστευτη ενεργεια.
Την αφηνω εκει περιμενοντας να παω να τη βρω και να μεινω κι εγω μαζι της.
Μεγαλωνοντας συνειδητοποιω ποσο σπουδαιο ειναι να επιδιωκεις να ασχοληθεις με ο,τι αγαπας.
Και παλιοτερα το πιστευα, αλλα τωρα ειναι αλλιως.
Τωρα οι επιλογες μου δεν επηρεαστηκαν απο προσωπα.
Τωρα οι επιλογες μου ειναι το "εγω" μου και δεν εχουν κατι απο το δικο σου "εγω".
Δεν υπαρχει "εσυ" σ'αυτην την περιπτωση.
Μονο "εγω".
Και δεν ειναι εγωιστικο, ειναι αυθεντικο, ανεπηρεαστο.
Κι οσο κι αν θες να το μοιραστεις ο λεξεις πραγματικα δεν φτανουν.
Kι ομως εκεινοι που πρεπει να το καταλαβουν, το εχουν αντιληφθει.
Και με το παραπανω.
Εχω ολα τα σημαδια του ερωτα πανω μου και μεσα μου.
Θελω να ασχοληθω με αυτο που αγαπαω...
ΘΕΛΩ...
Ελπιζω να αρκει αυτο.
Χρειαζεται υπομονη.
Την εχω;
Αν ναι, καλως.
Αν οχι, θα την αποκτησω.
Ειναι κι αυτος ο ενθουσιασμος που δεν σου επιτρεπει να ηρεμησεις...!
Θελεις να γινουν ολα τωρα.
Θελεις να γινουν, απλα.
Αν οχι τωρα, μονο να γινουν.
Εχω ενα "θελω" πιο ισχυρο απ'ολα τα προηγουμενα.
Ενα τεραστιο "θελω"...
Και μια αποπειρα να χτισω πανω στην αμμο σαν να 'τανε η αμμος πετρα...
Περικοπές ενός απόκρυφου Ευαγγελίου
Κανείς δεν είναι της γης το αλάτι
κι όμως όλοι μας μες στη ζωή
κρύβουμε αυτό το ανεκτίμητο κάτι
που είναι το αλάτι της για μια στιγμή
Δεν είναι ένοχοι όλοι οι δολοφόνοι
Ούτε αθώοι όλοι οι δικαστές
Μα θά 'ταν όμορφο καθώς ξημερώνει
κι οι δύο τους να ανήκαν στο χθες
Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα
Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
Σαν να 'τανε η άμμος πέτρα
Μην την λατρέψεις τυφλά την αλήθεια
γιατί ο καθένας μας την έχει αρνηθεί
μέσα σε μια μέρα μονάχα
χίλιες φορές για να σωθεί
Κι αν θα σε βάλει σε πειρασμό το κορμί σου
συγχώρεσέ το κι άκου τι λέει
τι κρύβει το σώμα, τι κρύβει η ψυχή σου
αυτό μπορεί να μην το μάθεις ποτέ
Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα
Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
Σαν να 'τανε η άμμος πέτρα
Ούτε η εκδίκηση ούτε η συγγνώμη
βρήκανε μέσα μου κάποια γωνιά
Η λησμονιά είναι η μόνη συγνώμη
και η μόνη εκδίκηση η λησμονιά
Ρίξε τα μαργαριτάρια στ' αγρίμια
Δως την καρδιά σου εκεί στα σκυλιά
όσοι αγαπάνε τη ζωή ξοδεύονται
Δίνονται, δίνονται κι είναι αυτό που μετράει
Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα
Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
Σαν να 'τανε η άμμος πέτρα
Ευτυχισμένοι, τέλος, όσοι αγαπάνε
κι όσοι αγαπιόνται δεμένοι σφιχτά
ευτυχισμένοι κι όλοι όσοι μπόρεσαν
να ξεπεράσουνε αυτά τα δεσμά
Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα
Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
Σαν να 'τανε η άμμος πέτρα
Συνήθεις Ύποπτοι
στίχοι-μουσική: Χρήστος Θηβαίος
boomp3.com
