Ομορφες οι μερες που περασαν!
Τρομακτικα ομορφες και γεματες!
Ποοοσο ωραια ειναι τελικα η ενασχοληση με οσα αγαπας;
Μεσα σε λιγες ημερες ηρθα αντιμετωπη με ενα ονειρο.
Ενα ονειρο που φανταζε μακρινο.
Ενας φιλος λεει οτι ο φοβος ειναι η αποσταση απο αυτο που πραγματικα θελεις.
Ο φοβος ειναι το εμποδιο.
Τον κατακτας μονο οταν παψεις να τον ακους...
Ο Νικος μου εθεσε ενα ερωτημα:
ΘΕΛΩ ή ΦΟΒΑΜΑΙ;;;
Eκεινη τη στιγμη απαντησα "θελω"...
Φοβισμενα απαντησα "θελω"...
Τωρα που το σκεφτομαι συνειδητοποιω οτι μαλλον φοβαμαι τα θελω μου...
Ισως ομως τα θελω μου να ειναι ισχυροτερα.
Μουσικες...
Πολλες μουσικες...
Τραγουδια στο μυαλο μου και την ψυχη μου...
Τραγουδια που μαλωνουν μεταξυ τους,
που μαλωνουν με 'μενα,
που με τρομαζουν...
Ατελειωτες ωρες αντιμετωπη με
στιχους,
φωνες,
μουσικες...
Τριπλο το χτυπημα των αγαπημενων τραγουδιων.
Σε χτυπανε απο παντου.
Και σ'αρεσει!!!
Δεν χορταινω τα τραγουδια.
Νομιζω οτι ειναι η "τροφη" μου.
Μου ειναι απαραιτητα.
Ειναι φιλοι τα τραγουδια.
Αλλες φορες ειναι απλως "παρεα", "παρεα διακριτικη"...
Μπορουν να γινουν κι εχθροι...
Εχθροι αγαπημενοι... Κι ας ακουγεται οξυμωρο...
Το "αυτη η νυχτα μενει" ειναι εχθρος μου, μου θυμιζει ο,τι επιθυμω να ξεχασω, αλλα κατα βαθος το αγαπαω οσο λιγα.
Το αγαπαω ακριβως γιατι μου θυμιζει αυτα που δεν θελω να θυμαμαι.
Πληροτητα...
Τη βιωσα τις μερες που περασαν.
Μπορει να κουραστηκα, αλλα την γευτηκα.
Και δεν θα την αλλαζα με τιποτα.
Τελικα υπαρχουν χωροι που σε αποτοξινωνουν.
Εχουν στην πορτα κατι που απομακρυνει τις σκεψεις.
Ολες τις σκεψεις.
Στεκεις με γυμνο το μυαλο σου.
Tabula rasa.
Aπιστευτη αισθηση...
Ξερεις κατι?
Ελειπες...
Μου ελειπες...
Αυτες τις μερες ηθελα να μοιραστω πολλα μαζι σου...
Νοερα εστω ησουν εκει...
Διπλα μου...
Και μου εδινες δυναμη...
Νοερη κι αυτη...
Καπου κρυμμενος στα "γραφικα"...
Παντα κρυμμενος...
Κι ομως παντα κοντα...
-----------------------------------------------
Α! Νικο... Σ'ευχαριστω!!!
Και 'σενα Γιωργο!!!
-----------------------------------------------
ΤΑΞΙΔΙ
Μόνος οδηγάω μόνος
ατέλειωτος ο δρόμος
ατέλειωτες στροφές
Σκόνη μια χώρα μες τη σκόνη
μα πάντα με πληγώνει
κι αρχίζω ανασκαφές
Είδα την άγνωστη πατρίδα
χαμένη Ατλαντίδα
στις χωματερές
Τώρα περιμένει τώρα
με τα κρυφά της δώρα
τους εθελοντές
Μην ψάχνεις πια αλλού
αφού το ξέρεις ήδη
μην ψάχνεις πια αλλού
εδώ είναι το ταξίδι
εδώ είναι το ταξίδι
Φώτα της πόλης μας τα φώτα
σαν τα βαρελότα
που ρίχναμε μικροί
Φιλίες οι παιδικές φιλίες
χαμένες παραλίες
χαμένη διαδρομή
Στάση κορίτσια που ‘χω χάσει
πληγές που ‘χω ξεχάσει
ανοίγουνε ξανά
Βράδια τα εφηβικά μας βράδια
τα πιο πικρά μας χάδια
πατρίδα μας γλυκιά
Μην ψάχνεις πια αλλού
αφού το ξέρεις ήδη
μην ψάχνεις πια αλλού
εδώ είναι το ταξίδι
εδώ είναι το ταξίδι
Κρίμα να μείνεις πάντα θύμα
πάλι το ίδιο ποίημα
για ξένες καλλονές
Μόνος οδηγάω μόνος
κι όλο με βγάζει ο δρόμος
στις ίδιες γειτονιές
Μην ψάχνεις πια αλλού
αφού το ξέρεις ήδη
μην ψάχνεις πια αλλού
εδώ είναι το ταξίδι
εδώ είναι το ταξίδι
Νικος Πορτοκαλογλου
boomp3.com
