Η ζωη ειναι μια σκαλα...
Εχει πολλα σκαλοπατια...
Ο αριθμος τους διαφερει απο ανθρωπο σε ανθρωπο...
Ποτε δεν ξερεις πότε φτανεις στην κορυφη...
Αν υπαρχει...
Και αν φτανεις ως εκει...
Μαζι σου ανεβηκα ενα σκαλοπατι...
Ισως και παραπανω...
Εμεινα εκει για αρκετα χρονια...
Πληρης στασιμοτητα...
Καμια εξελιξη...
Ολα τα σημαντικα μπηκαν σε λιστα αναμονης...
Σαν να περιμεναν κι αυτα εσενα...
Το χερι σου, για να πιασει το δικο μου και να ανεβω σκαλοπατι...
Να εξελιχτω...
Ποτε δεν ηρθες...
Ματαια σε περιμενα...
Δεν πιστευα ποτέ οτι θα ανεβω μονη μου...
Κι ομως...
Δεν ξερω πώς, δεν ξερω πότε, αλλά ανεβηκα...
Οι προτεραιοτητες αλλαξαν...
Εσυ δεν υπηρχες σε αυτες...
Άλλα "θελω", αλλες ανησυχιες, αλλες επιδιωξεις...
Εσυ πουθενα...
Ή καπου που δεν με απασχολουσες ιδιαιτερα...
15 μηνες μετα...
Συνεχιζω να ανεβαινω σκαλοπατια...
Τωρα ομως υπαρχεις...
Νοερα βεβαια...
Ισως αυτο ειναι χειροτερο...
Αποφευγω να σε συναντησω...
Ξερεις γιατι;
Γιατι πρεπει να κατεβω σκαλοπατι...
Δεν ξερω αν θελω να κανω κατι τετοιο...
Μπορει να εμεινα καιρο εκει, ομως ξεσυνηθισα...
Δεν με καλυπτουν οι "συναντησεις" των προηγουμενων σκαλοπατιων...
Τις βλέπω "μικρές", ασημαντες εως ανουσιες...
Παρ'ολα αυτα οσο δεν σε συναντω, νιωθω οτι κατι με πιεζει...
Επιδιωκεις να "εισβαλεις" στις προτεραιοτητες μου...
Και οπου εισερχεσαι, προκαλεις αναισθησια σε ο,τι υπαρχει γυρω σου...
Σαν να θελεις να εισαι ο "μεγαλος της σκηνης" σε ολα...
Σε ο,τι ζει μεσα μου...
Δεν κουραστηκες τοσα χρονια να εισαι ο πρωταγωνιστης;
Aποτελουσε μεγαλη φοβια καποτε ο στιχος:
"Μα απ'ολα περισσοτερο αυτο που με τρομαζει
ειναι την απουσια σου πως παω να συνηθισω...".
Αυτο συνεβη ομως... Συνηθισα την απουσια και δεν ξερω αν θελω εστω και για λιγο να την αντικαταστησω με μια "παρουσια"...(οση "παρουσια" μπορει να φερει μια συναντηση...).
Τελικα δεν αξιζει να σπαταλαω την καθημερινοτητα μου σκεπτομενη αν θελω ή οχι να σε δω...
Αφου ποτε δεν θα καταληξω σε ενα συμπερασμα...
Αφου ειναι στιγμες που θελω και στιγμες που δεν θελω...
Μια τυραννια που δεν τελειωνει ποτε και δεν φτανει πουθενα...
Δυο ρημαδιασμενες αποφασεις ειναι:
η πρωτη αποφαση ειναι να ερθω...
Η δευτερη αποφαση ειναι να στηριξω την πρωτη!
Εχω παρει πολλες φορες την αποφαση να ερθω, αλλα ΠΟΤΕ δεν τη στηριξα ουσιαστικα...
Καιρος να το κανω!
Ετσι για να εξυγιανω λιγο το μυαλο μου, να εξαλειψω τις νοσογονες εστιες στις οποιες υπαρχει το ονομα σου...
Ουτως ή αλλως μικρε μου δεν εχω να χασω τιποτα...
Για να ηρεμησω το μυαλο μου θα το κανω...(λεμε τωρα...!)
Κι αν χασω κατι δεν πειραζει...(πρωτη φορα θα 'ναι;)
Με κουρασαν τα "αν" μου... "Αν" σε δω, "αν" σε συναντησω, "αν" κανω το ενα, "αν" κανω το αλλο...
Μια απλη αντιστροφη των γραμματων χρειαζεται και το "αν" γινεται "να":
Kαιρος "να" σε δω, "να" σε συναντησω...!
Ό,τι γινει!
Ουτως ή αλλως έχω μαθει...
"Ι 'll grow back like a starfish"
CRIPPLE AND THE STARFISH
Mr. Muscle forcing bursting
Stingy thingy into little me, me, me
But just "ripple" said the cripple
As my jaw dropped to the ground
Smile smile
It's true I always wanted love to be
Hurtful
And it's true I always wanted love to be
Filled with pain
And bruises
Yes, so Cripple-Pig was happy
Screamed " I just compeletely love you!
And there's no rhyme or reason
I'm changing like the seasons
Watch! I'll even cut off my finger
It will grow back like a Starfish!
It will grow back like a Starfish!
It will grow back like a Starfish!"
Mr. Muscle, gazing boredly
And he checking time did punch me
And I sighed and bleeded like a windfall
Happy bleedy, happy bruisy
I am very happy
So please hit me
I am very happy
So please hurt me
I am very happy
So please hit me
I am very very happy
So come on hurt me
I'll grow back like a Starfish
I'll grow back like a Starfish
I'll grow back like a Starfish
I'll grow back like a Starfish
I'll grow back like a Starfish
I'll grow back like a Starfish
I'll grow back like a Starfish
I'll grow back like a Starfish
Like a Starfish...
Antony and the Johnsons
boomp3.com
